„Mijn oog treurt vanwege verdrukking. Heere, ik roep tot U de ganse dag; ik strek mijn handen uit tot U.”

Om Gods deugden te kunnen zien, waren de ogen van Heman geopend. Om deze te gevoelen, wordt het hart van Heman bewerkt. Maar hij komt door goddelijke onderwijzing in een plaats, waar het schijnt dat deze eigenschappen geheel en al voor hem verloren zijn. Echter, zo verborgen zijn de wegen van God: de plaats, waarin hij was, was juist die waar deze eigenschappen het krachtigst ten toon gespreid waren, en bij ondervinding dieper aan zijn ziel bekend gemaakt werden. De Heere leidt de blinde door een weg die hij niet kent in deze plaatsen van beproeving, opdat daarin voor hem die eigenschappen meer volkomen mogen ontdekt worden, waarvan hij reeds een flikkering gezien had. Door hem in deze paden te leiden, brengt de Heere hem in zo’n verborgen weg, dat al zijn vorige kennis ervan vernietigd wordt. Hij draagt daarom deze vraag aan de Heere voor, hoe het mogelijk was dat in deze plaatsen, waar hij nu was, die eigenschappen konden ten toon gespreid of bekend gemaakt worden.

Welnu, het zal –onder Gods zegen– mijn werk zijn enkele van die plaatsen waarin de psalmist was toen hij deze bekommerde vraag deed, te tekenen, en om te laten zien hoe diezelfde eigenschappen, waarin hij geoefend werd, passen –en alleen passen– bij die bijzondere plaatsen waarin hij juist in die tijd was, dat hij deze treurige klacht uitstortte.

J. C. Philpot,
predikant te Oakham en Stamford

(”Arm, maar rijk in God”, 2021)