Hij heeft er bijna geen woorden voor om zijn ervaringen te beschrijven, zegt ds. Vroegindeweij daags na zijn terugreis uit Zuid-Korea. En als de predikant er dan toch woorden aan moet geven: „Onbeschrijflijk indrukwekkend. Overweldigend.” Het zijn woorden die vaker vallen tijdens het gesprek.

In het Aziatische land heeft hij zich sportief ingezet voor vervolgde christenen in Noord-Korea, op wie hij al jaren betrokken is. Het is tijdens een jaarlijkse ontmoetingsdag van Open Doors –ruim tien jaar geleden– als het getuigenis van een Noord-Koreaanse christen een onuitwisbare indruk op hem maakt. Het land laat hem sindsdien niet meer los.

De predikant van de hervormde gemeenten Kootwijk/Kootwijkerbroek besluit in 2018 om zich aan te melden voor de Muskathlon van Open Doors in Zuid-Korea. Daarbij zetten deelnemers zich sportief in om een geldbedrag te verzamelen voor het werk voor de vervolgde kerk. Ds. Vroegindeweij kiest voor een marathon: 42 kilometer hardlopen. Uit de lucht vallen komt die keuze niet, want de predikant blijkt al jaren een fanatieke hardloper te zijn, al is de afstand een flinke uitdaging.

Wel wordt zijn geduld danig op de proef gesteld. Eén jaar voorbereiding worden er door de coronapandemie uiteindelijk vier. „Dat maakte het verlangen om te gaan alleen maar intenser”, aldus de predikant. Al die tijd blijft hij trainen, en bidden. „Vaak als ik dan tijdens het hardlopen richting het oosten liep, keek ik naar lucht en bad ik: Heere God, daar ligt het land, duizenden kilometers hier vandaan. Daarvoor ben ik nu aan het hardlopen.”

Diepste duisternis

Als hij dan uiteindelijk bij de grens met Noord-Korea staat, maakt dat diepe indruk op ds. Vroegindeweij. „Als je na zoveel jaren van voorbereiding dan eindelijk het land kunt zien liggen, dan is dat overweldigend. Te weten dat aan de andere kant van de grens christelijke broers en zussen bitter lijden. Ik heb daar heel concreet voor het land kunnen bidden.” Even later klinken de tonen van psalm 134 vers 3 over de vlakte. „Dat ’s Heeren zegen op u daal”, zingt de groep, met de handen opgeheven als zegengebaar.

De ontmoetingen met Noord-Koreaanse christenen ervaart ds. Vroegindeweij als bijzonder. „Een Noord-Koreaanse christin die jarenlang gevangen heeft gezeten, begon haar levensverhaal met Psalm 119:71: „Het is goed voor mij verdrukt te zijn geweest, opdat ik Uw inzettingen zou leren.” Dan word je heel klein. Haar verdrukking bestond niet uit wat tegenslagen, ze was in de diepste duisternis geweest.”

Spion

Ook spreekt hij een vrouw die christelijke ouders had, maar daar als kind niets van afwist. „In Noord-Korea kunnen ouders niet zomaar over God of de Bijbel vertellen. Stel dat de kinderen hun mond voorbij praten. Dat is te gevaarlijk. Dat kan je het leven kosten en je familie levenslange gevangenschap in een strafkamp bezorgen.”

Toch ontdekt deze vrouw op 12-jarige leeftijd een bijzonder boek in huis, vertelt ds. Vroegindeweij. „Ze las de eerste zin: „In het begin schiep God de hemel en de aarde.” Dat alleen al gaf haar een enorme schok. Ze wist: dit is heel anders dan wat ik altijd gehoord heb.” Uiteindelijk komen haar ouders erachter dat ze meer weet en legt vader de Bijbel aan zijn dochter uit.

Later blijkt dat een collega van vader de familie –die ervan verdacht wordt christelijk te zijn– in de gaten houdt. Tijdens de grote hongersnood in de jaren 90 bekent deze spion op zijn sterfbed dat aan de vader, vertelt de Noord-Koreaanse vrouw aan ds. Vroegindeweij. „Toch heeft hij de dingen die hij had opgemerkt nooit doorgespeeld. Op zijn sterfbed zei hij: „Ik heb gezien dat het de waarheid is, ik wil graag christen worden.” Net voordat die man stierf, heeft vader nog over het christelijk geloof kunnen vertellen.”

Het contrast met het leven hier in Nederland maakt indruk op de predikant. „Ik heb zelf ook kinderen. Ik kan mij haast niet voorstellen dat je die niet over het Evangelie kan vertellen terwijl je weet dat dat het allerbelangrijkste is. Maar tegelijkertijd blijkt ook dat God Zijn kerk beschermt. De vader stond zonder dat hij het wist aan groot gevaar bloot, maar hij werd door God beschermd. Te midden van pijn en lijden is Hij er daadwerkelijk bij.”

Geïnspireerd

De marathon noemt de predikant het hoogtepunt van de reis. „Ik heb eerder drie marathons gelopen, maar dit was totaal anders.” Tijdens de sportieve prestatie wordt er gebeden om kracht om het vol te houden, maar voornamelijk voor de „broeders en zusters” aan de overkant van de grens. „Je bent dan niet meer bezig met je eigen lichaam, maar het met lichaam van Christus. Je loopt dan zó anders.”

Bij de start van de marathon krijgt de groep te horen dat de oprichter van Open Doors, Anne van der Bijl, is overleden. Ds. Vroegindeweij: „Dat raakte mij heel diep. Anne van der Bijl is een van de personen die mij bijzonder heeft geïnspireerd. Hij heeft zich altijd ingezet voor het verdrukte deel van de kerk. En wij mochten die dag in zijn voetstappen verdergaan.”