„Immers heb ik tevergeefs mijn hart gezuiverd.”

Psalm 73:13

Daar is dat woord weer: immers. Nadat Asaf heeft opgesomd hoe goed het in zijn ogen met de goddelozen gaat, richt hij de aandacht weer op zichzelf. En in vers 13 maakt hij overduidelijk dat hij zichzelf wél onder die reinen van hart rekent uit het eerste vers. Hij heeft z’n hart gezuiverd en z’n handen in onschuld gewassen. Hij behoorde níét tot die goddelozen, maar wat heeft het hem uiteindelijk gebracht? Het lijkt allemaal tevergeefs.

Iedere dag werd hij gestraft, iedere morgen geslagen. Waarom toch?