De Dierenbescherming rijdt met zo’n dertig dierenambulances door Nederland, daarnaast zijn er veel andere dierenambulanceorganisaties. Een groot deel daarvan is aangesloten bij de FDN.

„Je ziet in elke vrijwilligersbranche dat er tekorten zijn”, legt FDN-voorzitter Trizin Hof uit. „Maar dit is een essentieel beroep.” Volgens Hof zorgen de vrijwilligerstekorten ervoor dat sommige dierenambulances in de knel komen bij het uitrijden voor meldingen. „Dan komt er een melding, maar is er niemand beschikbaar om het op te pakken. Dat is absoluut niet wat we willen, je wil er niet aan denken dat we nee moeten verkopen.” Dit is bijvoorbeeld in de nachtelijke uren een enorm probleem, want dan gaat het „altijd om spoedmeldingen”.

Een oorzaak ziet hij in de lage werkloosheid van nu. „Mensen die het vrijwilligerswerk er normaal gesproken bij zouden doen, kunnen nu een goedbetaalde baan krijgen.” De Dierenambulance Groningen beaamt dat vorig jaar niemand is weggegaan. „Nu zijn mensen uitgestroomd naar banen en andere betaalde trajecten.” De organisatie spreekt van een „uitloop van ervaren mensen”.

De Dierenbescherming ziet ook dat het werven van vrijwilligers niet makkelijk is, en dat het behouden ervan „ook een andere tak van sport is”. In de lente en de zomer zitten dierenambulancemedewerkers lang in de auto en halen ze veel dieren op, „extra handjes zijn altijd meer dan welkom”. Ook speelt mee dat mensen deze zomer, na twee coronajaren, weer op vakantie gaan. Dat zorgt voor gaten in de roosters. Een oplossing is mensen te vragen meer diensten te draaien, maar de woordvoerder van de Dierenbescherming zegt dat je „mensen ook niet wil overbelasten”.

Hof pleit er al langer voor dat dierenambulances officieel erkend moeten worden door de politiek als vierde tak van de hulpverlening. Dat zou er dan voor kunnen zorgen dat er meer mensen in dienst genomen kunnen worden. „We worden nog steeds niet serieus genomen, dat baart mij zorgen. Erken ons, zie ons. We zijn al zeer vakkundig en professioneel.”