Het achtkantige gebouw van de gemeente ’s-Grevelduin-Capelle was een van de eerste kerken in deze omgeving die speciaal voor de protestantse eredienst werd gebouwd. Het houten torentje op het dak en de hoge rondboogramen van de uit 1750 daterende kerk vallen direct op.

In het bedehuis met zijn zes grote zuilen zijn ds. Van Campen en advocaat De Man voor even weer terug. Ds. Van Campen wijst naar de fraai bewerkte preekstoel, waarvandaan hij verschillende keren het Evangelie mocht bedienen. „Ik keek dan altijd speciaal naar de twee zitplaatsen bij die pilaar een beetje naar achteren”, zegt hij. „Daar heb ik toen ik jong was zondag aan zondag gezeten, van mijn vijfde tot mijn negentiende. Tegenwoordig is de plek meestal onbezet. Na de komst van de hersteld hervormde gemeente is het aantal kerkgangers sterk gedaald.”

De Man zat verder naar voren, op een stoel, tussen zijn moeder en de vrouw van de bakker, die hem altijd lekkere Italiano-snoepjes gaf. Hij wijst naar het imposante negentiende-eeuwse Van Hirtum-orgel en dist een bijzondere geschiedenis op. „In vacaturetijd preekte er eens een ringpredikant die het jammer vond dat hij geen gezangen mocht opgeven. Na de dienst, toen de kerkenraad wegliep, zette de organist een gezang in. De predikant hield zijn pas in, wees naar boven en zei: „Ik mag ze niet laten zingen, maar hij mag ze wel spelen.””

Beiden hebben veel goede herinneringen aan deze kerk. Ds. Van Campen: „Door de regelmatige kerkgang hier heb ik een diep besef gekregen van Gods heiligheid. Ik heb grote moeite met het gemak waarmee velen tegenwoordig spreken over God als vriend.”

Hij heeft het ook over de liefde voor de psalmen die hem in deze gemeente en ook op de basisschool in Sprang-Capelle is bijgebracht. „Ik heb er nog steeds veel profijt van.”

De Man herinnert zich van een bidstonddienst die werd geleid door ds. L. Trouwborst, in het bijzonder het psalmvers dat toen gezongen werd: „In honger komt noch moed noch kracht de jonge leeuw te baat.” „Dat maakte veel indruk op me.”

Goede gedachten heeft hij eveneens aan zijn vader, die veertig jaar deel uitmaakte van de kerkvoogdij en in een van de hoge herenbanken zat. „Hij heeft zich al die jaren met veel liefde en trouw voor de kerk ingezet.”

Gevraagd naar twee markante predikanten van deze gemeente noemt De Man als eerste ds. A. Meijers. „Hij had oog voor de nieuwe tijd. Tijdens synodevergaderingen zette hij zich in voor het geheel van de kerk. Hij stemde als een van de weinige Gereformeerde Bondspredikanten in met de Kerkorde van 1951. Ook was hij jarenlang voorzitter van de Gereformeerde Zendingsbond. Iemand uit de gemeente zei eens tegen hem: „U hebt ons de Bijbel leren kennen.””

Als tweede verwijst hij naar ds. A. Wisgerhof. „Hij heeft in alle getrouwheid in deze gemeente gewerkt. ’s Morgens ging hij op huisbezoek, tussen de middag at hij bij ons thuis en dan ging hij ’s middags weer verder met de bezoeken van gemeenteleden.”

Ds. Van Campen noemt als eerste ds. A. P. A. du Cloux, van wie nog een herinneringssteen in de hal hangt. „Hij was een van de rechtzinnige predikanten die tijdens de Afscheiding in de negentiende eeuw in de Nederlandse Hervormde Kerk op hun post bleven. Hij heeft deze gemeente gebouwd door zijn onderwijs en zijn preken. Van hem zijn nog diverse boeken in omloop.”

Een tweede naam is die van ds. L. Trouwborst. Ds. Van Campen: „Hij was een van de eerste predikanten in de gereformeerde gezindte die zich keerden tegen de vervangingstheologie en die wees op de vele beloften die er nog steeds zijn voor Israël.”