„En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en zinnen bewaren in Christus Jezus.”

Even zeker als de Heere Jezus wezenlijk in Zijn vlees te Bethlehem en op Golgotha’s hoogte is gekomen, even zeker komt Hij waarlijk door Zijn Geest tot Zijn volk in de uren van hun gemeenschapsoefening met Hem. En van die tegenwoordigheid zijn wij onszelf even zeker bewust als van ons eigen bestaan. En als de Heere ons nu des nachts bezoekt, wat is dan de uitwerking op ons? Als harten andere harten ontmoeten in de gemeenschap der liefde, dan brengt zo’n ontmoeting eerst vrede, daarna rust en tenslotte zielenvreugd. Ik spreek niet van een prikkeling der zenuwen, die soms zelfs overgaat in een fanatieke verrukking der zinnen. Nee, maar ik spreek van een nuchter feit als ik zeg dat het goedertieren en barmhartig gemoed des Heeren het onze aanraakt, en ons eigen hart klopt in warme sympathie voor het Zijne en met het Zijne.

Wij genieten in de eerste plaats de vrede. De wapenen zijn dan neergelegd, een gezegende vrede is uitgeroepen; de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, bewaart onze harten en zinnen in Christus Jezus. „Hoe kan er vrede zijn op deze zondige aard’, volmaakte vrede? Het bloed van Jezus, meer dan alle schatten waard, dat spreekt van vrede! Hoe kan er vrede zijn bij zoveel zorg en smart, volmaakte vrede? Alleen, maar ook gewis, aan ’s Heilands liefd’rijk hart. Daar vindt men vrede!”

C. H. Spurgeon,
predikant te Londen

(”Totdat Hij komt”, 1896)