Consumentvakantieplakboek

Vakantieherinnering: met de trein langs een verdachte tas

Sinds een jaar of zes gaan we als vier families elke meivakantie één week samen weg. Tot 2018 troffen we elkaar aan de Pirkdorfersee in Oostenrijk. Inmiddels is de groep zo’n 25 personen groot en hebben we de derde generatie verwelkomd. De laatste twee gezamenlijke buitenlandvakanties –in 2019 en 2022– streken we neer in Luxemburg. Waarom daar? Het is een net, schoon land met een prachtige natuur en gratis ov, niet ver van Nederland. Wel zo fijn met het oog op het milieu en de huidige brandstofprijzen.

Samenstelling Maarten Dijkstra

9 July 2022 19:16

beeld Familie Beens

Vakantiegangers: familie Van ’t Zelfde, familie De Korte, familie De Korte jr., familie Bax, familie Moerman, familie Beens

Woonplaats: Ugchelen, Barneveld, Hendrik-Ido-Ambacht, Genemuiden
Favoriete vakantiestek: Luxemburg
Favoriete bezigheid: zingen

We verbleven op camping Val d’Or bij Enscherange. Omdat het in de meivakantie nog best fris kan zijn, boekte elk gezin een eigen stacaravan. Allemaal vlak bij elkaar met een gezamenlijk grasveldje in het midden, zodat ons clubje een hoek van de camping voor zich alleen had. Onze tafels en stoelen kwamen al snel op het gras te staan, iedereen kletste met iedereen en ’s avond stookten we een kampvuurtje op het veld. Echt heel gezellig. We voelden mensen die langsliepen, denken: wat is dat voor groep? Een familie?

Enkele dagen na aankomst bezochten we als groep Vianden. Een mooi, middeleeuws stadje met een fraai gerestaureerde burcht. De Oranjes schijnen er nog banden mee te hebben. Vanaf de parkeerplaats gingen we met een stoeltjeslift naar boven. Die enige stoeltjeslift in Luxemburg brengt je van 220 meter in het dal van de Our naar 440 meter hoogte. Boven heb je een prachtig uitzicht. ’s Avonds genoten we op de camping van onze traditionele, gezamenlijke pannenkoekmaaltijd. „Zullen we nog even met de trein naar Luxemburg-stad voor een ijsje?” vroeg iemand opeens. „Goed idee”, zei iemand anders. „Hoe laat gaat de trein?” „Over een kwartier…”

Zo stapten we even later bij het station van Wilwerwiltz in de trein. Sommigen moesten even schakelen, want dit ging wel heel snel. Onderweg zagen we opeens een verdachte tas op een leeg perron staan. We dachten: het zal toch niet…?

Enfin, we aten gewoon ons ijsje in Luxemburg-stad en stapten erna in de trein voor de terugreis. Wie schetst onze verbazing toen er een conductrice aankwam met de mededeling dat de trein niet kon vertrekken in verband met een bommelding op het vorige station? Dus toch! Gelukkig bleek het loos alarm en kon de gebeurtenis worden toegevoegd aan een hele rits geweldige vakantieherinneringen.”