„Het is tevergeefs dat gij vroeg opstaat, laat opblijft, eet brood der smarten, het is alzo dat Hij het Zijn beminden als in de slaap geeft.”

De Heere geeft Zijn kinderen iets wat nog veel beter is dan slaap, namelijk Zijn eigen tegenwoordigheid en de volheid van vreugde en zaligheid. ’s Nachts hebben wij op ons bed de Ongeziene gezien. Soms heb ik zelfs wel getracht met opzet niet te slapen, als mijn ziel overstelpt was door vreugde die de zalige gemeenschap met Christus haar bereidde. „Gij hebt mij des nachts bezocht.”

Geloof mij: ze vinden metterdaad plaats, zulke persoonlijke bezoeken van Jezus aan Zijn volk. Hij heeft ons niet geheel verlaten. Al wordt Hij niet aanschouwd met het lichamelijk oog, onder een struik of bij een beek of waar dan ook, nochtans komt Hij en gaat Hij weer heen, alleen aanschouwd met het geestesoog, alleen gevoeld door de vingers van het hart. Nog staat Hij achter onze muur, nog ziet Hij uit door de traliën!

„Deze ogen hebben nooit aanschouwd mijns Heeren heilig oog,

want hoe de zinnelijke mens ook jage naar die hoge wens, ’t gordijn hangt van omhoog.

Ik zie U niet, ik hoor U niet, toch zijt Gij vaak bij mij!

En nergens is ’t op aard’ zo goed, als waar ik mijnen Heer’ ontmoet en mij in Hem verblij.

Gelijk een ongezochte droom des nachts mijn ziel verkwikt,

zo juicht mijn hart in zaal’ge vreugd, als Gij haar met Uw beeld verheugt en haar Uw heil beschikt!”

C. H. Spurgeon,
predikant te Londen

(”Totdat Hij komt”, 1896)