Groot is de waardering voor De Brès. Al eeuwenlang. De reformator Johannes Calvijn sprak al kort na het verschijnen van de NGB zijn waardering er voor uit in een brief. Hem was daarin „niets opgevallen dat niet in overeenstemming met de heilige woorden van God en het rechtzinnige geloof zou zijn.” De Brès had zich ook laten inspireren door Calvijns gedachtegoed.

Niet voor niets erkende de Synode van Dordrecht (1618-1619) de NGB als officieel belijdenisgeschrift dat door alle predikanten moest worden ondertekend. De Heidelbergse Catechismus heeft al eeuwenlang de hoogste plaats gekregen, mede door de uitspraak van de synode dat er elke zondag uit gepreekt dient te worden. Toch kreeg ook de NGB erkenning. Zo publiceerde ds. Arnoldus Rotterdam in 1754 zijn vraag- en antwoordboek over de NGB, ”Sions roem en sterkte”, waarvan hij hoopt dat het de „ongestalte” van de kerk zal bestrijden. „’t Zijn menselijke schriften, doch de stof en het sieraad zijn geleend uit de profeten en apostelen. ’t Zijn bloeiende staven om aan te wijzen wie des Heeren zijn.”

Een andere bekende verklaring van de NGB is die van dr. A. D. R. Polman: ”Onze Nederlandse Geloofsbelijdenis”, die halverwege de vorige eeuw verscheen. Zo volgden er door de tijd heen meer toelichtingen op of meditatieve boeken bij de NGB, bijvoorbeeld die van ds. K. de Gier (1986), ds. W. L. Tukker (1975), ds. D. Heemskerk (2002), dr. W. Verboom (2011) en ds. A. Moerkerken (2017). Dr. A. J. Kunz schreef een verwerking van de NGB voor leraren (2016).

Ook in het buitenland vond het hoofdwerk van De Brès zijn weg. Er zijn vertalingen in onder meer het Engels, Duits, Zuid-Afrikaans, Hongaars, Russisch, Oekraïens, Spaans, Japans en Chinees.