„En Thomas antwoordde en zeide tot Hem: Mijn Heere en mijn God!”

Het is van eeuwigheid de wil van de Heilige Geest geweest dat een besluit tot verlossing zou genomen worden met Zijn toestemming. Eén zou betalen voor allen, in Hem zouden allen rechtvaardig worden en in Hem zou Hij hen allen tot het leven roepen, hen heiligen tot eeuwige heerlijkheid.

Nu is het de wil van de Heilige Geest dat Hij binnen in de harten komt om dit alles te openbaren. Hij maakt in het begin, weliswaar, treurig. Dat doet echter Jozef met zijn broeders ook, anders waren zij niet in het land Gosen gekomen. Hij maakt dus allereerst treurig naar God. Maar het gaat Hem niet om de treurigheid, maar Hij wil ons toebereiden, dat men opeens uitroepen moet met Thomas: Mijn Heere en mijn God!

Daarom is Hij een Geest der vreugde. Hij komt opdat men zich zal verheugen. Daarom heeft Hij ook de hoge feestdagen verordineerd, waarop vader, moeder, zoon, dochter, dienstknecht en dienstmaagd –allen– zich verheugen zullen in de Heere. Zó’n Geest der vreugde is de Heilige Geest. Hij wil geen treurigheid, maar alleen vreugde.

Nu kom ik in een huis en zeg hun een vreugdeboodschap. Vreugde? Hier weet ik geen woord bij te voegen en wil het ook niet om u duidelijk te maken waarom ik zo spreek: vreugde? Zo gaat de Heilige Geest. Bedroef de Heilige Geest Gods niet. Amen.

H. F. Kohlbrugge,
predikant te Elberfeld

(”Schriftverklaringen”, 1886-1906)