Welbeschouwd: Werken met een woordvoerder

Deze mail gaat over een gevoelig onderwerp. Ik kan het begrijpen als u na het lezen van dit verhaal nijdig wordt om zo veel achterlijk gedoe en uw mobieltje pakt om mij een paar kritische vragen te stellen. Daar sta ik altijd voor open. Ik wil me zeker verantwoorden. Maar ik moet u in dat geval wel verwijzen naar mijn professionele woordvoerder (contactgegevens volgen). Hij heeft een mediatraining gevolgd en weet precies hoe hij lastige vragen van de pers moet beantwoorden. Kom niet bij me aan met het smoesje dat u niet van de pers bent, met al die sociale media is voor mij iedereen een potentiële journalist. In ieder geval neem ik liever het zekere voor het onzekere. Stel je voor dat ik een foute opmerking maak en het gaat viraal. De reformatorische gezindte is mediavolwassen geworden. Eindelijk onder de steen vandaan gekropen. Oog in oog met GeenStijl, Pointer, de Gaykrant en nog een paar van die jongens. Maar dat gaat zomaar niet. Denk even terug aan de reportages over Covidkerkdiensten of aan discussies over vermeende intimidatie bij abortusklinieken. Je moet precies weten wat je zegt en wat je beter niet kunt zeggen. Journalisten zijn slim, ze hebben mooie teksten nodig en snappen binnen een paar minuten op welk knopje ze moeten drukken om je dingen te laten zeggen waar je spijt van krijgt. Dat kan niet. Je bent te kwetsbaar als je als leek voor zo’n microfoon staat. Gelukkig is er mediatraining. Ik heb nooit zo’n training gevolgd, maar het moet wel een goede training zijn. Ik zie steeds vaker in kerkbladen en schoolkrantjes een dringend verzoek: „Als er een journalist komt, ga niet in gesprek. Wees beleefd en verwijs de journalist naar...”, en dan staat er een naam van de officiële, geschoolde woordvoerder. Heel verstandig. Zo houd je het in de hand. Grip is alles in deze verwarde wereld. Hoe komt het nu dat ik zo somber word van deze weloverwogen communicatiebeleidsbeslissingen in scholen en kerken? Misschien heeft het met Covid te maken. Terwijl ik lekker lag te slapen, ontsnapte er op de markt van een of andere Chinese stad een minuscuul virusje, en even later stond heel de wereld op zijn kop. Stel je voor dat God ons hier iets mee wil leren, wat dan? Ik denk: „Wees niet zo arrogant. Denk niet dat je alles in de hand hebt. Hoezo voel je je veilig in je maakbare en gecertificeerde wereldje. Ik hoef maar even te blazen en alles ligt plat.” Ons antwoord? Procedures, maatregelen, afspraken. Geen prijs te hoog voor nog meer grip. En de prijs is hoog. Ieder gesprek van een christen met de media over een gevoelig onderwerp is een kans. „Wees altijd bereid tot verantwoording aan eenieder, die u rekenschap afeist van de hoop, die in u is, met zachtmoedigheid en vreze” (1 Petrus 3:15). De ruimte in het schoolblad of kerkblad was beter besteed als mensen daarin werden aangemoedigd met journalisten in gesprek te gaan over belangrijke thema’s. Gestuntel van een naar woorden zoekend gemeentelid met een snufje zachtmoedigheid en een vleugje (Gods)vreze is altijd nog honderd keer beter dan de goed voorbereide en professioneel afstandelijke reactie van de officiële woordvoerder. O ja, dat adres van mijn woordvoerder. Laat maar zitten, bel me zelf maar. _De auteur is mediator, coach en ondernemer._

Welbeschouwd: Werken met een woordvoerder

Opinie

RD.nl in uw mailbox?