„En bedroeft de Heilige Geest Gods niet, door Welken gij verzegeld zijt tot de dag der verlossing.”

Kunt u iets heerlijkers bedenken dan de Man der smarten, de Koning der ere, der heerlijkheid, des vredes en der gerechtigheid gevonden te hebben als zijn Toeverlaat, zijn Schat, als zijn Bruidegom? Alles is ijdel, zegt de wijze Salomo. Maar Hem te hebben, de eeuwige Schat, is blijvend. Waar is een Heiland gelijk Hij? Waar is rust als bij Hem, waar genot, waar ware vreugde, waar bestendig goed, dan bij Hem? Moge de Geest van de Almachtige u gedoopt hebben en dopen in het vuur der liefde tot Hem. Midden in het ongeloof is men dan toch gelovig. Midden in de tranen spreekt men toch van zoete vreugde. Midden in de smart voelt men zich toch gezond en genezen. Midden in de nood toch zeker. Midden in de dood voelt men zich toch midden in het leven.

Ik kan het mij wel indenken dat van oudsher de heiligen eropuit zijn geweest Hem te hebben, vrede bij Hem gevonden te hebben, en vrede met Hem te houden. Alles hier beneden komt toch terecht; alle smaad die men over ons uitgiet, loopt toch ten slotte uit in eer. Alle onheil die men duldt, loopt toch op het einde daarop uit dat men het zien moet: Hij is een rechtvaardig God en Heiland. Het moet goed gaan waar de bruid aan de rechterhand van de Koning staat. Want de rechterhand des Heeren is verhoogd.

H. F. Kohlbrugge,
predikant te Elberfeld

(”Schriftverklaringen”, 1886-1906).

De Nederlandse theoloog Hermann Friedrich Kohlbrugge (1803-1875) was vanaf 1834 tot zijn overlijden predikant van de Reformierte Gemeinde in het Duitse Elberfeld. Kohlbrugge, die promoveerde op Psalm 45, staat bekend om zijn genadeleer.