Volgens Hordijk zijn de uitkomsten niet betrouwbaar genoeg als wordt ingezoomd op het niveau van één hectare. „De mate van zekerheid die je als overheid nodig hebt om rechtszaken te overleven, kan op dit schaalniveau niet worden geleverd”, stelt de voorzitter van het college, dat in 2020 dit kritische advies uitbracht.

Stikstofberekeningen hebben veel invloed. Op basis hiervan wordt bijvoorbeeld bepaald of een boer een stal mag bouwen en of Rijkswaterstaat een snelweg mag verbreden.

Volgens Hordijk zou het verstandig zijn om Aerius, het programma van het RIVM dat hiervoor wordt gebruikt, op een minder gedetailleerd niveau te gebruiken waar het gaat om natuurvergunningen. Wat dan wel de goede schaal zou zijn, is een „lastige vraag”, erkent hij. „Zeker omdat Nederland zo klein is en onze natuurgebieden klein zijn.”

Dit soort berekeningen speelt een rol bij bouwprojecten die leiden tot de uitstoot van ammoniak of stikstofoxiden. Die stikstofverbindingen veroorzaken verzuring en kunnen beschermde natuurgebieden schaden. Hoge stikstofconcentraties zorgen er bijvoorbeeld voor dat grassen en brandnetels sneller gaan groeien, waardoor andere plantensoorten worden verdrongen. Zo kan uiteindelijk de biodiversiteit achteruitgaan. De overheid mag dat niet zomaar laten gebeuren in gebieden die ze zelf een beschermde status heeft gegeven. Deze zogeheten Natura 2000-gebieden moeten van de wet in stand worden gehouden.