Vlak voor Zijn hemelvaart gaf de Heere Jezus het zendingsbevel: Zijn discipelen moesten zich vanuit Jeruzalem verspreiden over de hele wereld en het Evangelie prediken aan alle volken. Na 2000 jaar geldt dit bevel nog steeds. Omdat er nog steeds gebieden op aarde zijn die niet met het Evangelie bereikt zijn.

Ondertussen is de kerk, zeker ook in ons land, hopeloos verdeeld. Dat maakt het evangeliseren en zending bedrijven niet makkelijker en ook niet geloofwaardiger. Want bij welk kerkgenootschap of bij welke gemeente moet iemand zich aansluiten die zich wil zetten onder de bediening van het Evangelie? Naar wie moet iemand hen doorverwijzen bij de vraag welk van de kerken nu het meest Bijbels is?

Tegelijk is de laatste decennia onder leden van reformatorische kerken de samenwerking op onderdelen juist toegenomen. Jongeren krijgen bijvoorbeeld op reformatorische scholen te maken met vrienden en vriendinnen uit andere kerken. Het kan bijna niet anders of dat leidt, ook op latere leeftijd, tot herkenning over de kerkmuren heen.

In een tijd waarin individualisme hoogtij viert en er tegelijkertijd forse binnenkerkelijke spanningen zijn, gaan er steeds meer stemmen op die oproepen tot eenheid daar waar die geboden is op grond van Schrift en belijdenis. Ds. G. Hoogerland, predikant van de gereformeerde gemeente in Kruiningen, stelde onlangs in de GezinsGids een bidstond voor vanwege de kerkelijke verdeeldheid. Een moedige oproep van een predikant die lijdt aan deze verdeeldheid en die niet alleen beschouwt als ernstig maar vooral als zondig. Het gebed om eenheid is dus geen keuze maar plicht. Terecht merkt hij op dat, als we moeten wachten tot we onze schuld over de verdeeldheid voldoende voelen en inleven, zo’n bidstond er waarschijnlijk nooit gaat komen. God wil Zijn zegen geven op het gaan in de weg van de middelen en dat begint met het oprecht belijden van onze schuld, zo stelt hij.

Ongetwijfeld denkt de Zeeuwse predikant hierbij vooral aan de kerkgenootschappen waarmee het zijne zich het meest verbonden voelt. Vorig jaar is in een wat bredere kring opgeroepen tot een ”gereformeerd convent”, al klonk daarna meteen de kanttekening dat zoiets beter plaatselijk en van onderop kan ontstaan. Het zou inderdaad een zegen zijn als juist in die delen van kerkelijk Nederland waarin er tussen kerkverbanden en kerkelijke stromingen onderlinge herkenning is, stappen gezet konden worden –in elk geval de stap van schuldbelijdenis– om verdere versnippering en verbrokkeling tegen te gaan.

Wie de geschiedenis rond de hemelvaart van Jezus naleest, ziet dat de zendingsopdracht niet losstaat van kerkelijke eenheid. De discipelen, met hun sterk verschillende karakters, keerden na de hemelvaart terug naar Jeruzalem en waren daar eendrachtig volhardend en aanhoudend in gebed. Dat is de weg waarin Gods zegen te verwachten is.