Tegen W. was vijf jaar cel geëist. De rechtbank legde twee jaar minder op, omdat zij rekening hield met de ernstige goksverslaving waaraan W. leed. Volgens de rechtbank was de man door zijn verslaving niet meer vrij om te bepalen wat hij deed.

Het openbaar ministerie (OM) twijfelde eraan of de zware gokverslaving het enige motief van W. was om zo veel geld van Subaru te verdonkeremanen. Het OM vermoedt dat W. een paar miljoen heeft weggezet op buitenlandse bankrekeningen, maar heeft dit niet kunnen aantonen. De rechtbank deelt dit vermoeden niet.

W., afkomstig uit Alphen aan den Rijn, hanteerde diverse methoden om het geld te verduisteren. Hij liep tegen de lamp toen creditcardmaatschappij Visa naar Subaru belde en onthulde dat fikse bedragen van Subaru op de creditcardrekening van W. waren gestort. W. bekende na zijn ontmaskering.

In vier jaar tijd bezocht W. het casino circa zevenhonderd keer, althans voor zover men heeft kunnen registreren. Naar eigen zeggen was hij een zeer geziene gast en zo ongeveer de allerbeste klant. Het personeel legde hem in de watten en belde hem zelfs als hij een tijdje zijn gezicht niet had laten zien.

Volgens W.’s raadsman A. Moszkowicz is Holland Casino daarom medeverantwoordelijk geweest voor het criminele gedrag van W. Het casino had in de ogen van de raadsman moeten ingrijpen, omdat W. evident zeer verslaafd was en tegen zichzelf in bescherming had moeten worden genomen. Moskowicz vindt het zeer kwalijk dat Holland Casino het tegenovergestelde heeft gedaan door de rode loper voor W. te blijven uitrollen om hem „tot op het bot af te kluiven".

De rechtbank bepaalde dat W. 23 miljoen euro aan Subaru moet terugbetalen. Het restant – circa drie ton – probeert het bedrijf via een andere procedure van W. terug te krijgen.