„De mate van sociale isolatie varieert van volledig binnen blijven tot niet of minder vaak uitgaan”, constateert de organisatie. Mensen die iets mankeren blijven het vaakst thuis: „Sociale isolatie komt zes keer vaker voor onder deelnemers met een ernstige afweerstoornis en bijna drie keer vaker onder deelnemers met een andere medische aandoening, dan onder deelnemers zonder medische aandoening.”

Ook blijven mensen thuis omdat ze een dierbare niet willen besmetten of omdat ze onzeker zijn over de risico’s die ze zelf zouden kunnen lopen. Tevens is er nog een groep die nog wat voorzichtiger is na de versoepelingen, maar stapsgewijs weer gaat deelnemen aan sociale activiteiten.

Thuisblijvers missen sociale contacten, voelen zich eenzaam en onbegrepen, zo bleek uit de analyse van het RIVM verder. De grootte van de diverse groepen kan het RIVM niet vermelden.