Stel dat er een tijd komt waarin het verboden wordt om op school te vertellen dat seksualiteit door God is gegeven voor het huwelijk tussen man en vrouw. Dat lijkt toch duidelijk een grens die we niet over kunnen zonder aan Gods Woord ontrouw te zijn. Zo ook wanneer we jongeren zouden moeten vertellen dat hun gender een kwestie is van eigen gevoel of eigen keuze.

En als het zover niet gaat, maar het bijvoorbeeld wel verplicht zou zijn om iemand die als meisje is geboren maar zich jongen noemt ook met ”hij” en ”hem” aan te spreken? En als je op school de Bijbelse visie op seksualiteit wel mag benoemen, maar verder verplicht zou zijn om de kinderen helemaal vrij te laten in hun opvatting hierover?

Hoe vinden we die grens? En dat met de zekerheid die nodig is om enerzijds standvastig te blijven en anderzijds het christelijk geloof niet onnodig onaantrekkelijk te maken?

Wat het daarbij niet gemakkelijker maakt, is dat er ook onder christenen discussie is over dergelijke thema’s. Is bijvoorbeeld een homoseksuele relatie wel echt in strijd met de Tien Geboden? Ander voorbeeld: Begin vorige eeuw lieten veel bevindelijk gereformeerden zich boetes opleggen voor het niet gaan stemmen als vrouw. Het werd gezien als een meegaan met een emancipatiestreven los-van-God, in plaats van onderwerping aan Gods roeping. Nu heeft de SGP min of meer vastgesteld dat de Bijbel zich hierover niet glashelder uitlaat en dat het in deze tijd daarom geen halszaak meer is: het reglement laat in elk geval toe dat kandidaten op dit punt een andere visie hebben dan het beginselprogramma.

En overigens willen we juist vooral ook respect en zorg bieden aan mensen en kinderen die worstelen met hun geaardheid of geslacht. Bij het verschil tussen jongens en meisjes kunnen we goed uitleggen dat we hen juist niet zouden helpen door dit onderscheid fluïde te maken en hen te stimuleren helemaal zelf te kiezen. Bij homoseksualiteit vinden we dat nog wel eens lastiger en kan de vraag bij sommigen leven: waarom geeft de Bijbel hier ook geen ruimte voor…?

De apostelen bleven doorgaan met spreken in de Naam van Jezus, ondanks de gevangenis. Maar zo direct duidelijk is het niet altijd wanneer Gods Naam ermee gemoeid is. Voor Daniël was niet alleen het bidden tot zijn God onopgeefbaar, maar ook het publiekelijk tonen dat hij dit driemaal daags bleef doen. De Syrische koning Antiochus wilde van de Joden heidenen maken; standvastige Joden die weigerden varkensvlees te eten, stierven hierom de marteldood. De context is dus relevant: wordt er, gegeven de context, ten diepste gevraagd om je allesoverheersende loyaliteit aan God op te geven?

Waar ligt nu een principieel front? Wellicht hier: Heeft God ons gemaakt om ons leven door Hem te laten sturen? Kunnen we in grote lijnen vertrouwen op onze eigen verlangens of zijn er verlangens waar we structureel tegenin moeten langs de richtsnoeren uit Gods Woord? Houden we onze kinderen voor dat hun geluk echt alleen bij Jezus is, of kunnen ze (voor de zekerheid?) daarnaast ook op eigen benen hun aardse geluk zoeken? Als die tegenstelling tot uiting komt bij opvattingen over homoseksualiteit, dan is dat niet omdat seksualiteit onze identiteit bepaalt (juist niet), maar omdat we ervan overtuigd zijn dat alleen Jezus zaligmakend is.

Komt er dan een tijd dat we voor dit soort standpunten boetes riskeren? Dat weet ik niet. Ik wil het de seculiere progressieven ook niet te gemakkelijk maken door hier nu al voetstoots van uit te gaan. Het politiek-juridische standpunt dat de overheid deze Bijbelse levensopvatting moet respecteren, is immers veel redelijker dan het radicale liberalisme. (Hoewel wij ook moeten zorgzaam moeten blijven richting twijfelaars in eigen kring.) Maar voor het geval er botsingen komen, moeten we er wel tijdig over nadenken waar dan de grens ligt.

Bovendien worden we geroepen voortdurend uit te leggen waarom ons leven anders is. Petrus –uitgerekend Petrus!– schreef in zijn eerste brief: „zijt altijd bereid tot verantwoording, aan eenieder die u rekenschap afeist van de hoop die in u is.”

De auteur is advocaat bij BVD advocaten.