Het naderende einde van het jaar is voor belastingadviseurs traditioneel het tijdstip om gratis tips te verstrekken. Ook Ernst& Young acht het aan zijn stand verplicht vooruit te kijken naar het nieuwe fiscale jaar. Op een persbijeenkomst presenteerde het adviesbureau dinsdag een cd-rom met daarop „een aantal algemene aandachtspunten.”

„Dit is voor mij een fantastische periode”, zegt M. Kuipers, deskundige arbeidsvoorwaarden bij Ernst & Young, met een blij gezicht. „Eigenlijk begint het al een poosje voor Prinsjesdag. Dan ga ik me afvragen: Wat zal er nu weer allemaal op ons afkomen?” Dezelfde vraag zullen velen zich stellen, vermoedelijk meer met een zucht dan met een lach.

Wat Kuipers betreft, blijft er voldoende fiscale stof tot vrolijkheid over. „Er zijn volstrekt nog leuke dingen te bedenken. Zo biedt de huidige wetgeving ruimte voor een arbeidsvoorwaardenbeleid à la carte.”

Met andere woorden: werkgevers zouden meer gericht kunnen kijken naar de situatie van individuele werknemers. Dan zal blijken dat fiscaal maatwerk aardige voordeeltjes kan opleveren.

Een fraai voorbeeld is in de optiek van Kuipers de vergoeding voor het woon-werkverkeer. Vanaf begin dit jaar mogen werkgevers hun personeel een onbelast bedrag verstrekken van maximaal 18 eurocent per kilometer. De fiscus heeft er uiteraard geen verplichting van gemaakt. Werkgevers die geen reiskostenvergoeding verstrekken, of een lager bedrag vergoeden, kunnen desalniettemin 18 eurocent vergoeden zónder evenwel een loonkostenstijging te realiseren.

Het is eenvoudig, legt Kuipers uit. „Lever een deel van het brutoloon, een variabele vergoeding of een bonusregeling in om de reiskostenvergoeding te financieren. De werkgever keert het geld toch uit, de vraag is alleen hoe hij dat het beste kan doen.” Deze verschuiving is een uitstekende manier om de loonbelasting te omzeilen. Een simpel rekensommetje leert dat deze tip op jaarbasis al snel honderden euro’s voordeel kan opleveren.

Er is geen enkele reden om deze tip niet op te volgen, meent Kuipers. Of het zou moeten zijn dat er koudwatervrees bestaat voor mogelijke administratieve beren en leeuwen op de weg. In enkele woorden schetst hij hoe een eenvoudig formuliertje zou kunnen volstaan om een inventarisatie te maken. „De administratieve lasten vormen geen belemmering.”

Andere mogelijkheden om vergoedingen te verstrekken bieden bijzondere ziektekosten die niet onder de Ziektewet of de Algemene wet bijzondere ziektekosten (AWBZ) vallen. Kuipers: „De werkgever mag deze onverplicht vergoeden. Naarmate wettelijk minder wordt vergoed, wordt de ruimte steeds groter.” Om daaraan toe te voegen dat deze verstrekkingen administratief wél bewerkelijk worden.

„In de gangbare praktijk zie je dat bedrijven zaken als brillen, orthopedisch schoeisel en tandartskosten gaan vergoeden. Zelfs een flapoorcorrectie van de zaak of de bedrijfspil behoren tot de mogelijkheden. Onnodig om te zeggen, maar dit moeten ondernemingen natuurlijk niet gaan doen.”

Volgens Kuipers staat arbeidsvoorwaardebeleid à la carte met het oog op de fiscale voordelen pas de laatste jaren in de belangstelling. „Ook de vakbeweging had er nauwelijks aandacht voor, totdat de bonden erachter kwamen dat ze langs die weg een bijdrage konden krijgen voor de contributie van hun leden. Ik kan me overigens voorstellen dat wanneer deze vergoedingen schering en inslag worden, minister Zalm van Financiën er alsnog een stokje voor steekt.”

Op voorhand houdt het adviesbureau een slag om de arm. „Wij wijzen er nadrukkelijk op dat bij het uitbrengen van deze cd-rom nog niet over alle besproken regelingen volledige duidelijkheid bestond. Gezien het voorgaande kunnen aan de informatie geen rechten worden ontleend.”

Wie echt het naadje van de kous wil weten, blijft daarmee op Kuipers en zijn vakgenoten aangewezen. Voor fiscalisten is creativiteit per definitie lonend, het hele jaar door.