De meningen binnen de CGK zijn sterk verdeeld over onderwerpen als vrouw in het ambt, homoseksualiteit en kerkelijke eenheid. In hun rapport vroegen deputaten eenheid de generale synode om in deze impasse leiding te geven. Ze stelden drie mogelijke oplossingsrichtingen voor. De eerste is „onverkort vasthouden” aan de in de CGK bij meerderheid genomen besluiten, bijvoorbeeld over vrouw en ambt.

Een andere oplossingsrichting zou zijn om binnen de CGK meer ruimte te laten voor verschillende standpunten. De visie op vrouw en ambt wordt dan aan de vrijheid van de plaatselijke kerken overgelaten.

Een derde oplossingsrichting is dat een gemeente die wil afwijken van een CGK-besluit dit kenbaar moet maken aan de classis. Daarna zal de classis bij stemming laten weten of de gemeente met haar afwijkende praktijk al dan niet „aanvaard” kan blijven.

Onaanvaardbaar

De meerderheid van de commissie die het rapport van de deputaten heeft bestudeerd, vindt de tweede en derde oplossingsrichting „onaanvaardbaar” en kiest –met de meerderheid van deputaten– oplossingsrichting A. „Met dien verstande dat met bestaande samenwerkingsgemeenten op een geestelijk en prudente wijze omgegaan moet worden, maar dat het aantal samenwerkingsgemeenten niet uitgebreid wordt.”

De meerderheid van de commissie stelt ook voor de tekst van artikel 31 van de kerkorde uit te breiden met: „Wanneer een kerkenraad onwillig is besluiten van een meerdere vergadering ten aanzien van de leer, de orde en de tucht, uit te voeren, zal de meerdere vergadering de band met de plaatselijke kerk opschorten door de geloofsbrieven tijdelijk niet te aanvaarden en de afgevaardigden van de plaatselijke kerk slechts als waarnemer op de meerdere vergadering toe te laten. Bij volharding in onwilligheid om de besluiten van de meerdere vergadering uit te voeren, zal de meerdere vergadering de band met de kerkenraad definitief verbreken.”

Een minderheid van de commissie ziet geen reden om voor één van de drie oplossingsrichtingen die deputaten hebben aangedragen te kiezen. Deze commissieleden willen dat de synode een besluit opschort en plaatselijke kerken en classes oproept „node te tolereren wat niet te tolereren valt maar ook niet tot besluitvorming over te gaan die de onderlinge band schade doet.” Ondertussen moet een commissie ”toekomst kerkverband” werken aan een breed gedragen visie over „het wezen van de kerk.”

Afvaardiging classis

De minderheid vraagt de synode om een heroverweging van het besluit dat alleen CGK-ambtsdragers afgevaardigd kunnen worden naar een classis. Het accepteren van de lastbrieven van een samenwerkingsgemeente –bijvoorbeeld van christelijke gereformeerden en vrijgemaakt gereformeerden of Nederlands gereformeerden– vormt volgens de commissieleden „de basis voor de acceptatie van elk door de samenwerkingsgemeente benoemde afgevaardigde in volle rechten en plichten.”

Convent

Om de kerkelijke eenheid te bevorderen, zette de synode van 2016 in op het organiseren van classisconventen met vertegenwoordigers van andere gereformeerde kerken. Die opzet is mislukt, constateert de commissie. „Geen van de classes die hierover zijn benaderd, deelde de visie van de synode van 2016 dat het conventmodel een geschikt instrument voor het bevorderen van kerkelijke eenheid zou zijn.”

VGKN

De commissie stelt de generale synode daarnaast voor om het kerkelijk contact met de voortgezette Gereformeerde Kerken in Nederland (VGKN) vooralsnog geen officieel karakter te geven, maar deputaten op te dragen een nader onderzoek in te stellen „naar de wijze waarop men in deze kerken wil staan op de grondslag van Schrift en belijdenis.”

De VGKN, ontstaan uit enkele gereformeerde kerken die in 2004 niet meewilden in de Protestantse Kerk in Nederland, kennen de vrouw in het ambt. De generale synode van de CGK sprak in 1998 uit dat alleen mannen predikant, ouderling of diaken mogen zijn. In een eerdere rapportage stond dat de VGKN geen vrouwelijke ambtsdragers meer gaan bevestigen, maar dat bleek niet te kloppen.