De emeritus hoogleraar Nieuwe Testament aan de Theologische Universiteit Apeldoorn (TUA) sprak zaterdag tijdens een landelijke ambtsdragersconferentie van de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK). De bijeenkomst in het gebouw van de TUA trok ongeveer dertig bezoekers en had als onderwerp ”De groene kerk”.

Prof. Hofman stelde dat er geen tegenstelling bestaat tussen geloof en groen. „Er is geen sprake van een dilemma. De Bijbelse boodschap gaat ook over onze omgang met schepping en natuur. Wie aandacht heeft voor het heil in Christus, dient oog te hebben voor de schepping.” Het is volgens hem niet meer vol te houden dat er niets aan de hand is met de natuur.

Prediking

Een groene kerk heeft volgens de hoogleraar een deugdelijk theologisch fundament. „Een groene kerk is geen hobby, maar heeft direct te maken met de boodschap van het Evangelie. Mens en wereld hebben beide verlossing nodig.”

Aandacht voor de wereld om ons heen kan in de eerste plaats aan de orde komen in de prediking. „Daarin moet het niet alleen gaan over de verlossing, maar ook over het leven van iedere dag.”

Verder noemde prof. Hofman vorming. Zelf groeide hij op in de omgeving van Sliedrecht waar de weilanden vol stonden met bloeiende bloemen en was hij daar verantwoordelijk voor huisdieren. De schepping behoort, aldus prof. Hofman, een plaats te krijgen tijdens de catechese. Dat kan in de praktijk ook vorm krijgen door de natuur in te gaan. Verder wees hij op het beheren van een kerktuin, die tegelijk een ontmoetingsplek voor de buurt kan zijn.

Diaconaal bewogen

Hier houdt het niet op. Het is volgens de christelijke gereformeerde predikant belangrijk om in deze tijd met een „doorgeslagen aandacht voor het individu” oog te hebben voor relaties. Hij noemde ook gerechtigheid. „Die heeft een verticale en een horizontale as. Als wij alles naar ons toetrekken, moeten we niet verbaasd zijn dat anderen dat ook doen. Een groene kerk omvat meer dan groene stroom. Ze is ook diaconaal bewogen en kijkt om naar de buurt.”

De technische kant van het gebouw, de duurzaamheid, is wel van belang. Prof. Hofman vraagt de kerkenraden om daaraan beleidsmatig te werken en te zoeken naar draagvlak in de gemeente. Hij is voorstander van het openstellen van het kerkgebouw voor mensen uit de buurt om zo de sociale cohesie te bevorderen. Maar „het moet geen nieuwe wet worden”, zo waarschuwde hij.

Blinde vlek

Tijdens de bespreking kwam er een vraag over ecologische zonden. Prof. Hofman beaamde dat kerken vaak een blinde vlek hebben als het hierover gaat. Hij zei te hopen dat er meer oog komt voor het zorgvuldig omgaan met de schepping.

Als voorbeeld hiervan noemde hij de weilanden in de Alblasserwaard die vroeger in de zomer bezaaid waren met bloemen, terwijl ze nu lijken op biljartlakens. Ook wees hij op de knotwilgen die om economische redenen verdwenen zijn en op de bovenste grondlaag die nu nagenoeg dood is. Hij voegde eraan toe dat bij ecologische zonden niet alleen aan de boeren gedacht moet worden. „Er wordt overal gedacht aan meer en groter. De hele maatschappij lijdt door een gebrek aan ethiek en dat geldt ook voor de schepping.”

Wat het onderwerp gerechtigheid betreft, verwees prof. Hofman naar de nadere reformator Bernardus Smytegelt (1665-1739). „Hij was heel concreet in zijn prediking en was vlijmscherp over verkeerd verkregen rijkdom.”