Deskundigen profeteren voedselschaarste en -tekorten. De minder gefortuneerde wereldbewoner zal het als eerste merken. Na het rode oorlogsros klinkt de hoefslag van het zwarte paard van de honger (Openb. 6). Wapens spreken, en die spreken niet veel goeds. Tuig is het. Wapentuig. Miljarden zijn ermee gemoeid. Wat het oplevert, is een verschroeide aarde die stromen bloed indrinkt.

Wijsheid is beter dan wapentuig, maar een enkele zondaar bederft veel goeds, wist Prediker (9:18). Ontbreekt het aan wijsheid, dan regeert dwaasheid. „Oorlogsmisdadiger”, zei de ene president over de andere. De woedende Russische Nebukadnezar vond het de dwaasheid gekroond en dreigt met apocalyptische wraak en miljoenendood. Waar is het verstand? Ondertussen gist het in zijn rijk. De propagandamachine draait overuren, bedoeld om tegenstemmen te overstemmen. Zuiveringen zijn begonnen. „Teken hen die het merkteken van de Kremlintsaar niet dragen. Spoor hen op, spuug hen uit als vliegen.” De opmaat naar een burgeroorlog? Duizenden Russen maken zich uit de voeten, kiezen het hazenpad naar Finland en elders. Ik hoopte stilletjes op een Ehud (Richt. 3), maar herinnerde mij nog bijtijds de psalmregel: „Is hetgeen ik denk niet tot Uw eer.”

Vredesduiven vliegen af en aan in Kiev en Moskou, maar de invasie raast voort. Vluchtelingen worden royaal onthaald. Ook in Nederland. Nog wel. Nog steeds. „Waarom zij wel en anderen niet”, vragen sceptici. Omdat het hemd nader is dan de rok. „We zijn allemaal Europeanen.” Voor zolang het duurt.

Wie denkt in deze dagen niet terug aan het tijdvak Gorbatsjov en Jeltsin? De Sovjetpuzzel verbrokkelde. Een andere wind stak op. Inmiddels stormt het uit gure hoek en sluit het ijzeren gordijn zich.

Vrijheid is kostbaar. Vrije verkiezingen zijn dat ook. Toch kwam slechts de helft van de stemgerechtigden vorige week opdagen. Het was te voorzien. De gemeentepolitiek loopt gemuilkorfd aan de Haagse leiband. Ik stemde wel, maar zonder passie. Russische toestanden zijn hier niet, maar misschien wankelt de democratie al wel. Vinger aan de pols.

In het rumoer der volken klinken Jezus’ naderende voetstappen. Hoelang wordt dat al niet gezegd?! Verwachten of verlangen? Beide! Nuchter en waakzaam zijn, en de Heere tegemoetzien met brandend hart en ondertussen doen wat je hand vindt om te doen.