Wachten op de voorjaarszon in Sturgeon Bay
In Sturgeon Bay (Wisconsin) zijn de winters nog ouderwets koud. De gemiddelde temperatuur in februari ligt ruim onder het vriespunt. Dus zijn de bulkcarrierschepen, bruinrood als ijzermenie, ingesloten door een witte ijsvlakte. Op de scheepswerf van Fincantieri Bay Shipbuilding krijgen de vrachtschepen hun jaarlijkse grote onderhoudsbeurt.
De INterlake Steamship Company, opgericht in 1913, vervoert bulkgoederen over de Grote Meren, op de grens van Canada en de VS. Kalksteen, zand, ijzererts, kolen. Graan, zout. Cement. Vele duizenden tonnen worden in beweging gezet door stampende dieselmotoren met hun talloze pk’s.
De Mesabi Miner en de American Spirit liggen in Sturgeon Bay naast elkaar. Ze meten elk 1000 voet (300 meter). De meeste schepen op de Grote Meren zijn kleiner, zodat ze alle sluizen kunnen passeren. De grote jongens horen bij de Amerikaanse vloot, want Canadese schepen moeten de Saint Lawrencezeeweg kunnen bevaren – een kanalenstelsel met negentien sluizen.
Voor alle schepen, kort en lang, is het wachten op de dag waarop de voorjaarszon de witte ijsvlakte doet wegsmelten. Dat dit niet al te lang meer duurt, daar zorgt het veranderende klimaat wel voor.
