In totaal kostte het 175 miljoen euro om het doek naar Nederland te halen. Daarvan betaalde de staat 150 miljoen euro.

De aankoop kon in het parlement op lauw enthousiasme rekenen. Veel partijen vonden de timing slecht. De cultuursector kampt met grote problemen door de coronapandemie. Veel Kamerleden vonden het onverteerbaar dat het kabinet juist nu zoveel geld voor een enkel werk uittrekt.

Ingrid van Engelshoven, minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap in het kabinet-Rutte III, erkende dat de timing „buitengewoon ongelukkig” was. Wel zei ze dat er geen ander moment komt om het doek te kopen, mocht Nederland nu van de aanschaf afzien. Ook Uslu, die de portefeuille overnam in het kabinet-Rutte IV, begreep dat de aankoop „ongemakkelijk” voelde. Zij verdedigde de aankoop, omdat het werk volgens haar „een kantelpunt” betekende in de carrière van Rembrandt.

Het Rijk koopt vaker kunst. Zo kocht het in 1998 het werk Victory Boogie Woogie van schilder Piet Mondriaan, voor 80 miljoen gulden, het toenmalige equivalent van 36,3 miljoen euro. In 2015 kocht het Rijk samen met Frankrijk de twee huwelijksportretten van Maerten Soolmans en Oopjen Coppit. Die doeken zijn ook geschilderd door Rembrandt. Beide landen betaalden 80 miljoen euro. De werken mogen alleen gezamenlijk in het Louvre of het Rijksmuseum hangen, waar zij afwisselend tentoongesteld worden.