Deze uitkomsten zijn het resultaat van een onderzoek naar sollicitatiebrieven in verschillende landen. Het Nederlandse sollicitatieplatform CVster.nl heeft hiervoor 361.212 brieven uit 19 landen –waarvan 48.302 Nederlandse– onder de loep genomen. Naast de lengte van de brieven werd ook gekeken naar de variaties in woordgebruik.

„Uit het onderzoek blijkt dat het nogal verschilt in welk land een sollicitatiebrief is geschreven”, vertelt Loes van Niekerk (29). Als communicatiemedewerker bij CVster.nl heeft zij de onderzoeksgegevens geanalyseerd. Dit leverde een aantal interessante inzichten op.

Zo blijkt dat de langste brieven worden geschreven in Denemarken; een Deense sollicitant gebruikt hier meer dan 300 woorden voor. Brazilianen zijn veel bondiger: zij zijn na iets meer dan 150 woorden wel uitgeschreven. Nederland staat met een gemiddelde van 275 woorden op de vijfde plaats.

In Italië en Groot-Brittannië lijkt het zetten van een punt het meeste moeite te kosten. Italianen hebben 23 woorden nodig voor een zin, Britten 22. Nederland is in dit rijtje een middenmoter met gemiddeld 17 woorden voor de punt. Canada sluit de ranglijst af met slechts tien woorden per zin.

Meneer

Ook de aanhef verschilt sterk per land. In zes van de onderzochte landen –waaronder Nederland– geniet ”meneer/mevrouw” de voorkeur. Met name in de Engelstalige landen richt de sollicitant zijn of haar brief aan de wervingsmanager. Italianen, Spanjaarden en Tsjechen kiezen vaker voor ”meneer”, terwijl Belgen en Duitsers zich het vaakst richten tot een ”mevrouw”.

Van Niekerk heeft veel opvallende uitkomsten voorbij zien komen, maar ze was het meest verrast door het feit dat veel sollicitanten hun brief, na de aanhef, met ”ik” beginnen. „Velen hebben meegekregen dat je dat niet moet doen. Dat advies stamt uit een tijd waarin brieven veel formeler waren. Tegenwoordig moet je, zeker als je solliciteert, laten zien wie je bent. Een brief mag dus best informeel zijn. Begin je met ”ik”, dan zit er meteen ook goed de vaart in. Bovendien, als je een brief geforceerd niet met ”ik” begint, kan dat kromme zinnen opleveren.”

Bijna één op de vijf Nederlanders vangt zijn of haar brief aan met ”ik” (18 procent). Dat lijkt misschien veel, maar Nederland haalt met dit percentage niet eens de top tien. Zo kunnen Australiërs er helemaal wat van: meer dan de helft van alle brieven start met de eerste persoon enkelvoud. In Canada en Zweden begint meer dan 40 procent van de sollicitanten over zichzelf. Tsjechen betonen zich het meest bescheiden; zij kiezen liever voor het woord ”onlangs” om van wal te steken.

Sollicitatietips

CVster.nl helpt mensen met het vinden van werk. Daarom biedt de website een tool om zowel de motivatiebrief als het cv er gelikt uit te laten zien. Ook staan er sollicitatietips op de website en kan de werkzoekende gebruikmaken van handleidingen en voorbeeld-cv’s. Maar wat heeft de sollicitant aan dit onderzoek?

Van Niekerk noemt een voorbeeld. „Als je als Nederlander bij een Brits bedrijf wilt solliciteren, kun je je kansen vergroten als je weet wat een Brits bedrijf graag wil teruglezen in een sollicitatiebrief. Een van de meest gebruikte openingswoorden in Britse brieven is het woord ”graag”. Beleefdheid is dus belangrijk. Als Nederlandse sollicitant kun je met die kennis je voordeel doen.”

Recruiter

Hoe belangrijk is een sollicitatiebrief eigenlijk nog? Een vaak gehoorde klacht is dat werkgevers vrijwel alleen naar het cv kijken en motivatiebrieven in de regel nauwelijks lezen. Van Niekerk: „Een sollicitatie mét brief maar zonder cv, maakt inderdaad minder kans dan andersom. Maar stel dat een recruiter vanwege je cv meer over je zou willen weten, dan pakt hij er toch je motivatiebrief bij.”

Daarom noemt Van Niekerk een goed geschreven brief van toegevoegde waarde. „Een cv is puur feitelijk, maar een brief is heel persoonlijk. Het is een eerste kennismaking; een opstapje naar een mogelijk sollicitatiegesprek.”