„Hij was veracht en de onwaardigste onder de mensen, een Man van smarten en verzocht in krankheid.”

Laten armen niet het doel vergeten waartoe Hij is gekomen: dat de slechtste, de ellendigste en meest hulpeloze zondaren recht op Hem hebben als Koning. En dat Hij over allen die bereid zijn Koning zou zijn. Want geen staat kan nederiger en armoediger zijn dan de Zijne, een staat van een zwak behoeftig Kindeke, liggend in een verachtelijke kribbe. Zelfs niet in een zolderkamertje, een kelder of gewone kamer. Nee, in een plaats van beesten, niet voor mensen.

Gelovige, treur niet omdat u niet meer toeneemt en voorspoedig bent in aardse bezittingen. Treur niet omdat de Heere u niet zoveel wereldse gunst bewijst als sommigen.

Waar zullen wij Hem verder volgen, Die de geboren Koning van de Joden is? Laat ons Hem volgen vanaf de kribbe, en wij zullen merken, dat Hij deelde in onze benauwdheden. Er staat van Hem geschreven: Hij was „een Man van smarten en verzocht in krankheid.” Hij heeft onze krankheid gedragen. Hoe gepast was deze beschrijving van de ambtelijke hoedanigheid van Jezus Christus, waarin Hij verscheen vanaf Zijn geboorte, vanaf de kribbe tot Zijn dood aan het kruis. Wij zien Hem gebogen onder de last van onze zonden in de hof van Gethsémané. We zien Hem om onzentwil grote droppelen bloed zwetend.

Joseph Hart,
predikant te Londen

(”Preek over Mattheüs 2:2a, Waar is de geboren Koning van de Joden?”; 1767)