„Ik ben een Oranjemens. De liefde voor het koningshuis kreeg ik met de paplepel ingegoten. Nog steeds volg ik de koninklijke familie op de voet”, zegt De Graaf, nu burgemeester van Apeldoorn.

Als voorzitter van de Confederatie van Oranjeverenigingen mocht hij in de jaren tachtig de organisatie aansturen die de feestelijkheden voor het gouden huwelijk van prins Bernhard en koningin Juliana voorbereidde. De stichting organiseerde een groot defilé waarbij de Nederlandse provincies, Aruba en de Antillen zich in de tuin van Paleis Soestdijk zouden presenteren.

In de aanloop naar de feestelijkheden werden enkele gesprekken met de prins en prinses gevoerd. „De algemene indruk die ik van prins Bernhard had, werd toen persoonlijk ingekleurd. Het bevestigde mijn beeld van een aardige, charmante en geïnteresseerde persoon. We konden merken dat ons initiatief in de smaak viel, zowel bij de prins als bij de prinses. Vooral met prins Bernhard konden we heel gemakkelijk communiceren. Hij speelde geen toneel. In het openbaar deed hij zich niet mooier voor dan hij was.”

De dag van het defilé is voor De Graaf onvergetelijk. „Het is het summum van wat je als Oranjeklant kunt bereiken: dat je direct voor de hele koninklijke familie actief mag zijn.” Als hij erover praat, buitelen de superlatieven over elkaar heen. „Het was prachtig weer, een fantastisch schouwspel, een geweldig huldeblijk en eerbetoon aan het prinselijke paar.”

De Graaf stond de hele dag bij de koninklijke familie op het bordes. „Verschillende keren waren de prins en de prinses echt geroerd als er bepaalde fragmenten of teksten werden getoond. Bijvoorbeeld toen de provincie Overijssel beelden liet zien van hun verlovingstijd. Ze waren de hele dag onvermoeibaar, ondanks hun toen toch al hoge leeftijd.”

Aan het eind van het defilé overhandigde De Graaf het nationaal geschenk: een geldbedrag dat de prins en de prinses aan verschillende goede doelen besteedden. „Dat moment was heel indrukwekkend. Zowel prins Bernhard als prinses Juliana sprak daarna een paar woorden van dank.”

Enkele weken na het defilé was De Graaf opnieuw bij het prinselijke paar te gast, ditmaal om hun het eerste exemplaar van een boek over de feestdag te overhandigen. Ook toen trof hem de hartelijkheid van prins Bernhard. „Hij had een goed geheugen. Als je hem iets vertelde, wist hij zich dat later te herinneren. Hij had een oprechte belangstelling voor dingen waarmee mensen bezig waren. De prins informeerde ook naar mijn werk en m’n gezin.”

Als burgemeester van Apeldoorn ontmoette De Graaf prins Bernhard in 2000 voor het laatst. „Hij was toen te gast op een jubileumcongres van de Bond van Nederlandse Militaire Oorlogs- en dienstslachtoffers BNMO dat in Apeldoorn werd gehouden. De prins was beschermheer van deze bond. In de pauze begaf hij zich onder de deelnemers aan het congres, onder wie veel oud-militairen.”

Woensdag kwam De Graaf net terug van een begrafenis, toen zijn kabinetschef hem telefonisch meedeelde dat prins Bernhard was overleden. „Toen moest ik even iets wegslikken. Op zo’n moment gaat er wel wat door je heen, zeker omdat je de prins persoonlijk hebt gekend. Mijn gedachten waren ook meteen bij de Koningin, die de laatste jaren heel wat te verwerken heeft gehad.”

Als VVD-senator woont De Graaf maandag de gezamenlijke herdenking van de Eerste en de Tweede Kamer bij. Ook zal hij zaterdag in Delft aanwezig zijn bij de bijzetting van prins Bernhard. „Ik vind het eervol dat ik daarbij mag zijn. Datzelfde gevoel had ik bij de bijzetting van Juliana. Het is een markeringsmoment in de geschiedenis. Indrukwekkend om dat in nabijheid van de koninklijke familie mee te maken.”

voetnoot (u17(Dit is de tweede aflevering van een serie interviews met mensen die prins Bernhard persoonlijk hebben gekend. Maandag deel 3.