Ben Wentsel (1929, Ridderkerk) groeide op in de Gereformeerde Kerken in Nederland, waar hij zich ontpopte als een strijder tegen de vrijzinnigheid. De kern van zijn levenswerk ligt op het terrein van dogmatiek en geloofsleer, met als hoofdwerk de vierdelige ”Dogmatiek” (1981-1998, zeven banden, 5000 bladzijden). Hij vatte in 2006 dit magnum opus samen in een (opnieuw lijvige) tweedelige uitgave ”Hij-is-er-bij”, waarna de ”Protestantse (Katholieke) Catechismus” (2012) volgde.

Wentsel was een gereformeerd theoloog die op een spirituele wijze zijn werk deed, zo blijkt uit zijn memoires ”Gun leven aan mijn ziel” (2014). Studie, gebed en zang gingen bij hem gelijk op als in een dagelijkse liturgie. Zijn vrouw, die hem enkele jaren geleden ontviel, voegde zich bij hem (zij kregen geen kinderen). Wentsel verbond de gereformeerde theologie met inzichten uit de evangelisch-charismatische beweging en was steeds meer bezig met bezinning op réveil en opwekking. „Het belangrijkste is het gebed, persoonlijk en volhardend, en het opgraven van de schatten van het verbond”, zo zei hij naar aanleiding van zijn boek ”Keer om Europa, naar de bronnen” (2016). „Een opwekking is het antwoord op volhardend vragen. Een splinter vertrouwen is al genoeg.”

De kerk heeft het in Europa steeds moeilijker gekregen vanwege de geloofsafval en de komst van de islam. Zij is te lief voor de mensen geworden, vond hij. „Je hoort nergens meer in de prediking dat het in de eeuwigheid ook verkeerd kan aflopen.” Gods Geest geeft een opwekking, maar „mensen moeten blokkades vrijmaken en staketsels afbreken om de Geest doortocht te verlenen.” Tot op het laatst bleef Wentsel studeren en schrijven.