Vooralsnog bestaat er voor rouwenden geen wettelijke verlofregeling. Een aantal partijen in de Tweede Kamer wil daar verandering in brengen. Weduwen, rouwexperts en vertegenwoordigers van werknemers, werkgevers en ondernemers wisselden donderdag met Kamerleden van gedachten tijdens een rondetafelgesprek.

Rouwverlof raakt voor meerdere deelnemers aan tere en emotionele herinneringen. Marleen Oostendorp-Lancee, een van de vrouwen die haar ervaringen deelt, vertelt dat ze in verwachting was van hun derde kind toen haar man ernstig ziek werd. Haar echtgenoot overleed toen de jongste negen weken oud was. Als weduwe van 37 jaar bleef ze achter met de kleine en een tweeling van vijf jaar. Oostendorp-Lancee was op dat moment niet meer in staat om voor de kinderen te zorgen, laat staan dat ze zichzelf op korte termijn zag terugkeren in het onderwijs. „Rouwverlof is een vorm van erkenning voor wat er op je af komt”, vindt de weduwe. „Bovendien is het nodig om niet later alsnog uit het arbeidsproces te raken.”

De vrouwen pleiten voor „een pot met tijd.” Vanaf de begrafenisdag zou het volgens hen mogelijk moeten zijn om over een langere periode flexibel rouwverlof op te nemen. Bijvoorbeeld een vaste middag in de week of een tijd lang een uurtje later beginnen. Ook vakbond CNV vindt dat er zo’n flexibele regeling moet komen, bekostigd door de overheid.

Driedubbele klap

Marrit van Exel, deelnemende weduwe en auteur, trainer en spreker over het thema rouwen, maakt scheiding tussen overlijden in een gezinssituatie en andere sterfgevallen. Wanneer een van de echtgenoten achterblijft met daarbij de zorg voor de kinderen, is er sprake van een driedubbele klap. De overgebleven echtgenoot maakt een eigen rouwproces door, begeleidt het rouwen van de kinderen en krijgt ook de zorgtaken volledig op zijn schouders. Volgens Van Exel is zo’n situatie „het meest urgent om op te lossen.”

Werkgevers en ondernemers zien daarentegen geen noodzaak om rouwverlof wettelijk vast te leggen. Werkgeversvereniging AWVN wijst erop dat leidinggevenden zich in de praktijk flexibel opstellen richting hun werknemers. „Er zijn veel coulante werkgevers”, merkt rouwexpert Herman de Mönnink in zijn praktijk. „Het kan in mensen zelf zitten dat ze niet weten hoe ze met rouw moeten omgaan.” Helaas weet De Mönnink ook van signalen van werkgevers die niet weten hoe ze hun personeel op dit gebied moeten ondersteunen.

Raymond Puts, algemeen directeur van AWVN, ziet al de bestaande verlofsoorten als een belangrijk bezwaar tegen een nieuwe wettelijke regeling. Zo is er vrijwilligersverlof, maatschappelijk verlof, mantelzorgverlof, palliatief verlof, aanvullend ouderschapsverlof en adoptieverlof in opkomst, somt hij op in de schriftelijke voorbereiding op het rondetafelgesprek. „Het lukt niet voor elke situatie een aparte verlofregeling te maken”, aldus Puts. Werkgevers en ondernemers zien meer in een algemeen verlofbudget wat voor meerdere doelen inzetbaar is.