De mens maakt deel uit van de schepping. Tegelijkertijd is er, stelt Rickenbacker, echter een scheiding: de mens is geschapen naar Gods beeld. „De echte ecologie gaat uit van een pantheïstische wereld. Als christen kan men dus uiteindelijk geen ecoloog zijn in de echte betekenis van het woord.”

Rickenbacker ging in zijn lezing in op de klassieke christelijke kosmologie. „Deze verplicht ons een leer over de verlossing te hebben, en die verplicht ons om ons te richten op de ethiek.” Volgens de hoogleraar is er een driehoek tussen God, de wereld en de mens. „De band tussen God en de mens is specifiek: de mens krijgt een bijzondere plaats in de schepping. Hij ontvangt het bevel rentmeester te zijn: de macht de schepping te beheren, niet die te domineren. De mens moet in bescheidenheid zijn taak uitvoeren. Maar dat wordt tegenwoordig nogal eens vergeten. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat God de mens het bevel gaf bepaalde dieren en bepaalde zaken, bloed bijvoorbeeld, niet te eten.”

Rickebacker concludeerde dat de ecologie ons kan wijzen op de problemen bij het mengen van allerlei soorten dieren en planten en het doorbreken van de natuurwetten. Verder kan zij christenen helpen een theologie te ontwikkelen die beter aansluit bij het zien van het heil, dat de gehele schepping omvat. Ook kan de ecologie handvatten aanreiken voor een enigszins gedistantieerde houding ten opzichte van de moderne omgang met de techniek.

Thiede, de andere spreker, vervolgde zijn lezing over de wonderen van Jezus. Volgens hem is het mogelijk onderscheid te maken tussen een theologische en een historische benadering van de geschiedenis. Om te laten zien dat twee dingen, ondanks een verschillende benadering, even waardevol kunnen zijn, toonde hij twee munten. „Ook Jezus Christus is naar beide kanten te benaderen in de geschiedenis. Eigenlijk is het onmogelijk om de gebeurtenissen in hun oorspronkelijke context te bestuderen. Gelukkig zijn er wel veel hulpmiddelen, zoals de Qumran-teksten, die tussen 1947 en 1966 werden gevonden.”