De curator beschrijft Flexenergie als een bedrijf dat te veel risico nam en de financiën nooit op orde had. Het bedrijfsmodel, dat uitging van grote kortingen om nieuwe klanten te trekken, zorgde ervoor dat klanten enkele jaren verlieslatend waren. De meeste klanten vertrokken echter alweer voordat Flexenergie aan hen ging verdienen.

Daarnaast namen de bestuurders enkele beslissingen die volgens de curator niet in het voordeel van Flexenergie waren. Zo werd er een losse vennootschap opgericht om energie in te kopen waar feitelijk niets gebeurde, maar wel geld aan werd betaald. Daarnaast was er een vennootschap om de inkoop van IT-producten te regelen. Ook daar bleef een flinke winstopslag achter. Verder heeft het bedrijf mogelijke belastingfraude gepleegd door bewust onjuiste belastingaangiftes te doen.

De curatoren verwijten de ACM dat de toezichthouder zijn werk niet heeft gedaan. Al bij de vergunningsaanvraag van Flexenergie waren er onduidelijkheden en in de vier jaar dat het bedrijf bestond kreeg het nooit de goedkeuring van een accountant voor zijn jaarrekening.

In een reactie stelt de ACM dat de eisen voor het krijgen van een leveringsvergunning voor energie door de wetgever bewust laag zijn gehouden en dat Flexenergie aan die eisen voldeed. Daarnaast werd het energiebedrijf wel degelijk aangepakt volgens de toezichthouder. Die wijst daarbij op onderzoeken naar de administratie en een last onder dwangsom vanwege foutieve informatie op de website van Flexenergie. Naar eigen zeggen stelt ACM het belang van consumenten voorop bij het toezicht en geeft het bedrijven daarom de kans fouten te herstellen.

De Consumentenbond liet Flexenergie twee keer meedoen aan zijn inkoopcollectief, wat het bedrijf duizenden klanten opleverde. De curator wijst erop dat de Consumentenbond zegt deelnemende bedrijven uitgebreid te onderzoeken, maar dat daarvan geen sprake kan zijn geweest en roept de bond op om het geld dat verdiend werd met de deelname van Flexenergie terug te betalen.