Kleuterklas
Juf Vera heeft haar handen vol aan de kleuters in de klas. De kleine aandachttrekker van Baudet haalde zojuist weer een streek uit. Hij schreeuwde dat de meeste kinderen in de klas nazi’s en NSB’ers zijn. De juf zette hem voor straf in de hoek.
Klasgenoot Sjoerd kreeg het vervolgens aan de stok met Thierry’s vriendje Pepijn. Die dreigde: „Wacht maar, we krijgen je nog wel.” Dat klonk intimiderend. Sjoerd schrok. De juf gaf Pepijntje een uitbrander en hij moest beloven voortaan geen lelijke dingen meer te roepen.
Het gaat er in Den Haag nog weleens grof en onbehouwen aan toe, waarbij fatsoensnormen het nakijken hebben. Men kan ook zeggen: onze Kamerleden zijn echte volksvertegenwoordigers. Ze delen niet alleen de normen en waarden van het volk, maar spreken ook de taal van het volk. Geen verhullend, omzwachteld en omfloerst vocabulaire. Gewoon straattaal. Wat over de tong gaat, is niet meer voor tweeërlei uitleg vatbaar. Fortuyns adagium was: „Ik zeg wat ik denk.” Dat is nu gemeengoed geworden.
De Kamer lijkt steeds meer op een viskraam, maar dan gespecialiseerd in vis van bedenkelijke kwaliteit met een eigenaardige geur en verkopers die veel weg hebben van de beruchte visw…, eh visvrouwen.
De handelingen van de Kamer zijn zeker niet slaapverwekkend, soms denkt de toeschouwer in een soap te zijn beland. „U bent knettergek geworden”, beet Wilders minister Vogelaar in een debat toe. Tijdens de Algemene Beschouwingen van 2011 riep hij naar de premier: „Doe eens normaal, man.” Maar die schoot gelijk terug met: „Doe zelf eens normaal.” Toen ooit de Kamervoorzitter de heer Marijnissen het woord wilde ontnemen, siste die: „Effe dimmen.” Dezelfde heer noemde minister Koenders ooit een flapdrol.
De remmen zijn eraf, zoals overal in de samenleving. Kamerleden staan elkaar verbaal naar het leven. Aan scheldkanonnades en aantijgingen geen gebrek. Maar geen illusie, in het verleden wist men er ook wel weg mee. Communisten en NSB’ers waren niet op hun mondje gevallen en ook niet vies van enig handgemeen.
Onwelvoeglijke woorden werden tot 2001 uit de Kamerverslagen verbannen. Ze werden opgetekend en bewaard in het zogenaamde ”lijkendossier”.
De recent overleden parlementariër Bas van der Vlies hield zijn mede-Kamerleden in 2007 voor dat zij zich niet te kijk moeten zetten door onheus taalgebruik en spelverruwing. „Soms lijkt het of Kamerleden rechtstreeks van de camping komen. Wie ons bezig ziet en hoort, krijgt de indruk van een zooitje ongeregeld.” Had hij ongelijk? Men oordele zelf.
