„De rechterhand des HEEREN doet krachtige daden…”

Deze rechterhand is te hoog dan dat droefenis of angst, zwaard of honger, engel of vorst haar omlaag zouden kunnen trekken (Romeinen 8:35). Wanneer wij met vast geloof ons daaraan vastklampen, zoals alle rechtvaardigen doen, dan zijn wij even hoog en dan zullen droefenis noch angst, vorst noch duivel, vuur noch water, noch enig ander schepsel ons onderdrukken. De overwinning zal aan ons zijn. Wie daarentegen zich aan mensenarm vastklampt en zich met een vorstenhand troost, die moet omlaag naar de afgrond van de hel, al voer hij ook boven de wolken of zat hij in de hemel.

De Psalmdichter herhaalt het eerste stuk nog eens: „De rechterhand des Heeren oefent macht.”Een goed lied mag men wel tweemaal zingen. Zo plegen alle mensen te doen, dat ze, wanneer ze van harte blij en vrolijk zijn, een woord twee, drie maal herhalen en het niet dikwijls genoeg kunnen zeggen. Wie hen ontmoet, moet het horen.Zo wordt het hier ook luid verkondigd, dat de heiligen zó van harte blij en vrolijk zijn over de grote wonderwerken, die God aan hen doet, dat Hij hen van zonde en dood (dat is van alle kwaad naar lichaam en ziel) verlost, dat zij van blijdschap hun lied steeds weer van voren af aan beginnen, alsof ze wilden zeggen: „De hand des Heeren oefent macht, ja waarlijk de hand des Heeren oefent macht.”

Maarten Luther, hoogleraar in Wittenberg

(”Psalm 118 verklaard”, 1530)