De politie heeft baat bij goede contacten met het reformatorisch volksdeel, zegt Hoekman. Dat zal de in Zeeuws-Vlaanderen werkzame politieman zaterdag beklemtonen op een congres van het Dutch Biblebelt Network over geweld in de Biblebelt. „Ambtsdragers kunnen bijvoorbeeld eens op pad met de wijkagent, agenten kunnen aanschuiven bij een predikantenoverleg. Kennen en gekend worden, daar draait het om.”

Hoekman is voorzitter van het in 2020 door de politie opgerichte landelijke kennisnetwerk Bijbelgordel. Daarin wisselen enkele tientallen politiemensen ervaringen uit over hun werk op de Biblebelt. Onlangs kregen agenten bijvoorbeeld uitgelegd waarom reformatorische mensen soms een drempel ervaren naar de hulpverlening. Sprekers waren twee jonge vrouwen die eerder dit jaar een CHE-afstudeeronderzoek aan die thematiek wijdden.

Bastaardvloeken

Het is handig als agenten aanvoelen wat orthodoxe christenen beweegt, zegt Hoekman, die zelf reformatorische wortels heeft. „Niet iedereen is zich ervan bewust dat bepaalde stopwoorden die in de seculiere wereld als normaal worden beschouwd in reformatorische kring als bastaardvloek worden gezien. Het is goed dat agenten zich er bewust van zijn dat dergelijk taalgebruik afstand kan scheppen in een christelijke omgeving. Een ander voorbeeld: een seculiere agent kan raar opkijken als ouders er in zekere zin vrede mee hebben als hun kind is verongelukt. Die ouders kunnen vanuit hun geloofsovertuiging wijzen op de wil van God.”

Als contacten tussen bijvoorbeeld plaatselijke kerken of christelijke scholen en de wijkagent soepel lopen, vergemakkelijkt dat het werk van de politie, betoogt Hoekman. „Dan zullen zich bijvoorbeeld na een misdrijf eerder tipgevers bij de politie melden. En een schooldirecteur met een mobiel nummer van de wijkagent op zak zal sneller bij de politie aankloppen voor een voorlichtingsles over drugs.”

Hoekman deed zo’n vijf jaar geleden tijdens zijn studie aan de Politieacademie onderzoek naar politiewerk in de reformatorische kring, toegespitst op Zeeland. Dit jaar publiceerde hij een update van zijn onderzoek.

U schrijft dat in reformatorische kring onder meer zedenzaken regelmatig binnenskamers lijken te worden gehouden. Kunt u dat toelichten?

„Ik wil het wat breder trekken. De reformatorische kring kenmerkt zich door een grote zelfredzaamheid. Mensen beslechten vaak hun eigen problemen. Of het nu gaat om jeugd die te veel drinkt, huiselijk geweld of drugsgebruik. Die zelfredzaamheid kan positief zijn, maar de balans kan in verkeerde richting doorslaan. Ambtsdragers of reformatorische leerkrachten moeten ervoor waken zich op te werpen als politieman of hulpverlener. Als iemand verslaafd is aan drugs, los je dat met een gesprek in het catechisatielokaal niet op.”

In coronatijd gedroegen enkele kerkgangers in Urk en Krimpen aan den IJssel zich agressief tegen journalisten. Hoe kijkt u daar naar?

„Het is voor mij lastig om daar uitspraken over te doen. Juist in een tijd van polarisatie is het belangrijk dat de politie oog heeft voor iedereen. Dus voor journalisten én kerkgangers. Waarbij de politie uiteraard moet ingrijpen bij strafbare feiten. Natuurlijk weet ik dat er in christelijke dorpen heel wat mis kan zijn. Ik las het boek ”De ontdekking van Urk” van de Belgische journalist Matthias Declercq. Dat boek maakt duidelijk dat diverse Urker jongeren kampen met een drugsprobleem.”

In diverse plaatsen in de Biblebelt zijn jongeren tijdens de jaarwisseling flink aan het relschoppen. Wat vindt u daarvan?

„Als jongeren tijdens Oud en Nieuw vuurtjes stichten, kan dat te maken hebben met de lokale gewoonten. Rellen in de Biblebelt kun je niet zonder meer toeschrijven aan bevindelijk gereformeerden. In de Bijbelgordel wonen immers ook niet-christenen. Laten we wangedrag in de Biblebelt niet overdrijven. Maar net als in de rest van de samenleving komt ook onder reformatorische mensen overlastgevend gedrag en criminaliteit voor.”