Mail naar de gastenbroeder voor een reservering, staat er op de website van het klooster. Om twee uur ‘s middags gaat de aanvraag de deur uit. ’s Avonds stuurt broeder Alberic een reactie: „Welkom in ons gastenhuis!”

De reis naar Lauwersoog is al een eerste stap naar de stilte. Het wegennet in de noordelijke provincies is simpel en rustig. De overtocht met de veerboot is ook niet bepaald stressvol. En het ophalen van een huurfiets gaat eveneens probleemloos.

Dan volgt een tochtje langs de dijk, door de polder. Het klooster ligt aan de rand van het dorp Schiermonnikoog, aan de kant van de veerhaven. Onder een overkapping is ruimte om de fiets te stallen. Van de fietsen die er al staan, staat de helft niet op slot. Op een waddeneiland hoeft dat niet. Stelen, daar doen ze hier niet aan.

Naast de voordeur van het monumentale pand hangt een bordje. Bij aankomst dienen gasten op de bel te drukken, is erop te lezen. Haast hebben de monniken niet. Na ruim een halve minuut klinken er voetstappen achter de deur. Broeder Vincentius doet open. Hij heet zijn gast vriendelijk welkom en gaat hem voor naar de gastenverblijven op de eerste verdieping van het complex.

Na een korte introductie in de kamer vertrekt de broeder. En dan valt de stilte over je heen, als een deken. Doordat de gastenverblijven uitsluitend eenlingen kunnen herbergen, is er niemand om tegen te praten. Zou je op de gang een andere gast tegen het lijf lopen, dan mag je daar volgens de huisregels ook niet mee praten, want op de gangen moet het stil blijven.

De kamers zijn erg compleet; ze bevatten allemaal een keukenblokje, douche, toilet, tafel en stoel, fauteuil, kledingkast en bed. Internet en televisie zijn prettig afwezig. Alleen de Kloosterbijbel duidt op de nabije aanwezigheid van rooms-katholieken.

Abdij Sion

De monniken die op de begane grond in hun eigen, afgesloten gedeelte wonen, zijn afkomstig uit de vroegere Abdij Sion in Diepenveen, bij Deventer. Ze vertrekken daar in 2015, omdat het monumentale complex te groot wordt voor de slinkende groep cisterciënzer monniken. Het vijftal vestigt zich op Schiermonnikoog. Daar wonen de broeders tijdelijk in een huis aan de Langestreek, de hoofdstraat van het enige dorp op het eiland. Een zaakwaarnemer zoekt intussen naar mogelijkheden voor de nieuwbouw van een klein klooster.

„Een aannemer had een prachtig bouwplan gemaakt voor een onderkomen in de duinen. Maar dat stuitte op veel verzet. Bouwen op Schiermonnikoog ligt heel gevoelig”, vertelt broeder Alberic. De abt heeft plaatsgenomen in de gastenhuiskamer en vertelt honderduit. „Dat plan bleek ook niet zo eenvoudig energieneutraal te maken, dus het belandde in de prullenbak.”

Na een paar jaar kloppen de eigenaren van herberg Rijsbergen bij ons aan. „Zij gingen richting hun pensioen. Eigenlijk wilden ze nog niet stoppen, maar het leek hun heel mooi als wij in hun pand zouden komen. De eerste keer dat we hier gingen kijken, waren we meteen verkocht. De locatie is prachtig, het is hier redelijk stil, het pand is groot genoeg en er is ruimte voor gasten.”

Alberic en zijn medebroeders nemen het beschermd dorpsgezicht begin 2019 voor een „redelijke prijs” over. Na een grondige renovatie openen ze op 28 februari 2021 het klooster. De zes gastenverblijven zijn sindsdien non-stop volgeboekt. „Dat is een prettige inkomstenbron, waarvan we nagenoeg rond kunnen komen.”

De kleinschaligheid van dit klooster bevalt de 65-jarige man uitstekend. „Vroeger was het: hoe groter, hoe beter. Maar tijden veranderen. Toen ik vijfendertig jaar geleden in het klooster ging, was er bijvoorbeeld ook nog hele strenge ascese, zelfkastijding. We deden in stilte een wedstrijdje wie er met zo weinig mogelijk eten overeind kon blijven. Een naaste broeder heeft zich zelfs doodgehongerd. Heel triest. Zo’n strikt regime; ik veroordeel het niet, maar het zou me nu niets meer brengen.”

Zwijgen doen de monniken nog wel. „Slechts enkele minuten per dag spreken we elkaar, om wat praktische dingen af te spreken.”

Om drie uur is het voor broeder Alberic tijd om aan het werk te gaan. Na zo’n intensief gesprek is het heerlijk om tien minuten later barrevoets door het zeewater te lopen. Ook dat zit bij de 60 euro per overnachting –inclusief bedlinnen– inbegrepen.

Voor wie wel de rust en stilte, maar niet de barre omstandigheden en godsdienstige sfeer van een klooster wil ervaren, is het in een van de gastenverblijven prima toeven.