Het idee van ‘gemeenschappelijke welvaart’ werd oorspronkelijk door Mao Zedong in partijdocumenten geïntroduceerd in het streven naar een meer gelijke samenleving. Het werd niet meer zo vaak gebruikt onder Deng Xiaoping, die de nadruk verlegde naar de ontwikkeling van een economie waarin „sommige mensen eerst rijk konden worden”. Volgens Deng zou gemeenschappelijke welvaart later wel komen.

Het hoogste comité voor economische en financiële zaken van de partij beloofde om hoge inkomens op een redelijke wijze aan te pakken, filantropie aan te moedigen en andere strategieën te volgen voor een betere inkomensverdeling. Daarvoor zullen onder andere regelingen wat betreft sociale zekerheid, overdrachtsbetalingen en belastingmaatregelen worden ingevoerd. Illegale en „onredelijke” inkomens zullen worden aangepakt.

Naast de ultrarijken van China zouden ook de ‘gewone’ rijken in China te maken kunnen krijgen met strengere regels. Er is geen officiële definitie van de twee groepen, maar het algemene streven naar gelijkheid lijkt betrekking te hebben op een grote groep topverdieners.

De rijkste 20 procent van China verdient meer dan tien keer zoveel als de armste 20 procent. Die kloof is sinds 2015 niet kleiner geworden. Het land telt 400 miljoen mensen - ongeveer een derde van de bevolking - die in de middenklasse zitten. Die gezinnen zijn jaarlijks goed voor een inkomen tussen de 100.000 en 500.000 yuan. omgerekend tussen de circa 13.100 en 65.700 euro. Meer dan 600 miljoen mensen in China leven nog steeds van een maandinkomen van omgerekend 131 euro.

In een reeks commentaren in de staatskrant Economic Daily wordt gewaarschuwd dat China moet voorkomen dat het in „de val van hoge welvaart” trapt. Er moet voorkomen worden dat mensen achterover gaan leunen omdat de welvaart toch wel wordt verdeeld. Ook Peking erkent dat de kwestie complex is. Xi beloofde eerder tegen 2035 substantiële vooruitgang te hebben geboekt.