„Laat uw lenden omgord zijn en de kaarsen brandende.”

Er was ook geen ander beloofd in de Heilige Schriften dan Christus. Maar wat zal dat wachten nu willen zeggen? Het betekent een recht kennen van de Heere, dat Hij de Algenoegzame en de Almachtige is, Die komt verlossen, en niets kan Hem hinderen. Hij is vervolgens de bereidwillige, de goedertieren en ontfermende Heere, Die hen wil verlossen. Tenslotte is Hij de getrouwe Heere, Die volgens Zijn woord hen ook zal verlossen.

Het wil ook zeggen dat zij dan in de weg van redding van alles afzien, zowel van henzelf als ook van alles wat buiten de Heere is. Het wordt dan met hen: „Assur zal ons niet behouden, wij zullen niet rijden op paarden, en tot het werk onzer handen niet meer zeggen: Gij zijt onze God.” (Hosea 14:4).

Ja, het betekent ook dat zij in dat wachten niet zorgeloos zijn, maar alle geoorloofde en daartoe van God verordende middelen gebruiken, wakende zijn, de kaars brandende hebben, de lendenen omgord hebben, gedurig uitzien naar Zijn komst. Zoals iemand die zijn vriend, man of vrouw verwacht, niet rusten kan voordat zij gekomen zijn. En hun blijdschap is niet volkomen voordat het verwachte voorwerp gekomen is. Het betekent die innige zielsliefde voor de Heere die zij verwachten, zodat alle wateren van tegenstand dat vuur niet kunnen uitblussen.

Ds. Cornelis van den Oever, predikant te Rotterdam

(”Feeststoffen verklaard in 20 leerredenen”, 1969)