Dat zei ds. C. Harinck, emeritus predikant van de Gereformeerde Gemeenten, zaterdag op de ambtsdragerconferentie van zijn kerkverband in de Sionkerk te Goes. Het thema van de conferentie luidde: ”Ambt en gesprek”. „Er wordt veel gepraat, maar er is weinig gesprek”, zei ds. Harinck, refererend aan telefoon, e-mail en sms, „vormen van communicatie waarin geen werkelijke ontmoeting plaatsvindt.”

Het gesprek vindt ds. Harinck te verkiezen boven andere vormen van communicatie. „In de kerk worden zaken bespreekbaar gemaakt in een gesprek, met de Bijbel op tafel.”

Volgens de predikant hoort bij het ambt het gesprek. Het gesprek noemt hij een van de beste methoden om de ander te bereiken. „Een christen moet het gesprek zoeken met mensen binnen en ook buiten de kerk. God Zelf is ons daarin voorgegaan. Hij zocht het gesprek met mensen, niet alleen met schriftgeleerden, maar ook met de rijke jongeling, met de Samaritaanse vrouw en met tollenaren en zondaren. Altijd op het behoud van de ziel gericht, vervuld van genade en waarheid, zoals Hij Zelf was.”

Ds. Harinck noemt het voor ambtsdragers niet eenvoudig opzicht te houden over een kudde die uit zo’n diversiteit aan schapen bestaat. „De kerk kent mensen met alle soorten problemen.”

Hij liet zien hoe in Ezechiël 34 een negatief visitatierapport van de gemeente wordt geschetst. De ellendige toestand waarin de kudde in de tijd van deze profeet verkeerde, was te wijten aan de herders die zich ten koste van de kudde verrijkten en zich als huurlingen gedroegen.

Ds. Harinck wees de conferentiegangers op vier soorten noden waar ambtsdragers oog voor moeten hebben: het verlorene, het weggedrevene, het gebrokene en de zieken. „Het verlorene moet opgezocht worden, het weggedrevene moet teruggebracht worden, het gebrokene heeft vertroosting, medeleven en gebed nodig, en zieken bieden een gelegenheid om ze met Gods Woord te bereiken. De ambtsdrager heeft iets wat de specialist en de therapeut niet heeft, namelijk de boodschap van het genezende Evangelie.”

Hoewel volgens ds. Harinck voor sommige problemen en psychische ziekten de specialist onmisbaar is, mag deze hulp nooit losgemaakt worden van het pastoraat. „Het pastorale gesprek is en blijft voor de schapen onmisbaar. Daarom kan niets de plaats van het pastoraat innemen”, zei hij.

Hij wees ook op mogelijke scheefgroei in het geloof. „Schapen die ziek zijn in het geloof moet getoond worden wat de oorzaak van hun duisternissen, twijfelingen en onvruchtbaarheid is.”

H. van Groningen, directeur van De Vluchtheuvel, gaf de ambtsdragers praktische adviezen voor het ambtelijk gesprek. „Met ons gesprek kunnen we anderen verhinderen tot Jezus te komen in plaats van hen tot Jezus te leiden.” Hij noemde vertrouwen een absolute voorwaarde voor een goed gesprek. „Zonder vertrouwen komt er van een gesprek niets terecht.”

Verder raadde hij de ambtsdragers aan ook op zichzelf te letten, zich voor te bereiden op het gesprek, geïnformeerd te zijn over de samenstelling van het pastorale adres en het bezoek aan te kondigen. Van Groningen onderstreepte de noodzaak van een luisterende houding: „Spreken is nog steeds zilver en luisteren goud. En het is meestal niet zo best gesteld met dat luisteren.”