De verdachte was ingehuurd om een man en zijn gezin te beveiligen. Toen hij met de man meereed naar diens woning in Uden werden ze klemgereden door een andere auto met twee inzittenden. P. rende weg, maar werd door een van de inzittenden, een 53-jarige kickbokstrainer, achternagezeten. Toen de achtervolger opgaf, pakte P. zijn pistool.

Toen de verdachte zich omdraaide, zag hij dat de man die hij moest beschermen door de tweede inzittende werd aangevallen met een klauwhamer. P. wilde te hulp schieten en begon met het pistool in zijn hand te rennen. Hij gleed echter uit, waarna zijn achtervolger weer in zijn richting rende. Op dat moment loste de verdachte een schot, waarbij hij het slachtoffer in zijn bovenbeen raakte. Hierop ontstond een worsteling, waarbij het wapen een tweede keer afging. Bij het tweede schot werd het slachtoffer in zijn borst geraakt. Hij overleed ter plekke.

De verdediging had om vrijspraak gevraagd omdat er sprake zou zijn van noodweer. De rechtbank oordeelt dat de verdachte in gevaar was en zich mocht verdedigen, maar dat het gebruik van een dodelijk wapen tegen een ongewapende tegenstander disproportioneel was. Volgens de rechtbank had P. kunnen overzien dat er een aanmerkelijke kans bestond dat het slachtoffer dodelijk geraakt zou worden.

Daarnaast speelde in het oordeel mee dat de verdachte geen argeloze burger was, maar dat hij doelbewust en gewapend aanwezig was om de man en zijn gezin te beschermen. Bovendien was hij in Polen al eens veroordeeld voor een soortgelijk incident.