„Tijdens de eerste tien jaar van ons huwelijk zijn we zeven keer verhuisd. God leidt ons leven”, zegt Wouter Rijneveld (46). „We wonen nu vijftien jaar in Gorinchem en dit is ons derde huis”, vult zijn echtgenote Arjanne (46) aan. „Als God ons roept om elders in Zijn koninkrijk aan het werk te gaan, dan trekken we verder.”

De opa van Rijneveld maakte in 1999 het bord dat bestaat uit gefiguurzaagde letters op een ruwe houten plank. Arjanne: „Over de spreuk waren Wouter en ik het snel eens.” Wouter: „”Op doorreis” weerspiegelt ons levensmotto. We zijn reizigers. Het leven is niet van onszelf, datzelfde geldt voor dit huis, voor alles wat we hebben. Het gaat om vreemdelingschap.” Arjanne: „Om te bezitten als niet bezittende, zoals Paulus dat zo mooi zegt.”

Multiculturele wijk

Het echtpaar kreeg vier kinderen, van wie alleen de jongste nog thuis woont. Dat wil niet zeggen dat het altijd rustig is in de rijtjeswoning. Voor de coronaperiode ontving het stel geregeld een groep van circa twintig migranten om met hen na te denken over de Bijbel. Daarnaast at het echtpaar wekelijks met enkele mensen uit de woonomgeving, de multiculturele Haarwijk. Wouter: „Daar varen we wel bij. Tijdens ons verblijf in Nigeria liepen er dagelijks mensen in en uit.”

Van 2000 tot 2005 was Rijneveld namens de Zending Gereformeerde Gemeenten docent aan een Bijbelschool in dit Afrikaanse land. Na terugkeer in Nederland streek het gezin neer in Gorinchem. Met de gedachte dat ze binnen een jaar weer in het buitenland zouden zitten. Arjanne: „Maar God bracht iets anders op ons pad. Mede met het oog op onze kinderen besloten we ons te settelen, wat best moeilijk voor ons was.”

Rijneveld werkte vervolgens jarenlang bij hulporganisatie Woord en Daad. Inmiddels is hij eigen baas en evalueert hij projecten, programma’s en beleid van organisaties en overheden. Arjanne steekt veel tijd in haar coördinatorschap van KLIK Gorinchem, een initiatief vanuit verschillende kerken, waaronder hun kerk, de hervormde gemeente in Gorinchem. Met het doel om een verbinding tussen mensen met en zonder migratieachtergrond tot stand te brengen.

Tijdens het gesprek klinkt op de achtergrond gezang. Even verderop in de straat is er een Marokkaanse bruiloft. Arjanne: „Ik word heel blij als ik zoiets hoor. Ook als ik ’s avonds thuiskom en onze Marokkaanse buren voor hun huis een kopje thee zitten te drinken.”

Psalm 23

„We zien de gevelspreuk vooral als een reminder voor onszelf en niet als een evangelisatiemiddel”, zegt Wouter. Arjanne: „Al hopen we natuurlijk wel dat de woorden ”Op doorreis” tot een gesprek over het goede nieuws leiden. Datzelfde geldt van het schilderij dat Psalm 23 uitbeeldt en platen van de goede Herder en de rijke dwaas die in de woonkamer hangen.”

Wouter: „We hebben nog nooit een negatieve reactie op het gevelbord gehad. Ook seculiere mensen ervaren dat het leven een reis is. De wegen gaan uiteen als ter sprake komt dat die reis een bestemming heeft en dat het goed is om daarover na te denken.”

Arjanne: „Bij migranten en moslims vindt de diepere achtergrond van de spreuk meer weerklank. Kortgeleden stond er een verkoper van Essent aan de deur. Hij was moslim en vroeg naar de betekenis van het bord. Bij mijn antwoord op zijn vraag hoe ik in de hemel hoopte te komen, liepen onze wegen echter uiteen. Voor hem is Jezus geen Verlosser Die de straf voor zijn zonden heeft gedragen.”

Wouter: „Wat wij tijdens Bijbelstudies en maaltijden vertellen over de Heere Jezus vertalen moslims veelal naar hun eigen geloof. De boodschap van genade vindt weinig gehoor. Dat maakt ons afhankelijk van Gods zegen.”

Dit is het zesde deel van een serie waarin RD-lezers vertellen over de gevelspreuk op hun woning.