Dat komt naar voren uit onderzoek naar bruinvissen die op de Nederlandse kust zijn aangespoeld in de periode 2006-2019. De studie is uitgevoerd door Wageningen Marine Research, Universiteit Utrecht en het Galway-Mayo Institute of Technology. Het onderzoek leert dat de pcb-vervuiling van tientallen jaren geleden nog steeds kan leiden tot gezondheidsrisico’s bij bruinvissen in de Noordzee. Deze kennis is van belang voor een goed beheer van de bruinvispopulatie, aldus de onderzoekers.

De gemeten pcb-gehalten in de bruinvismonsters zijn vergeleken met een internationaal vastgestelde wetenschappelijke gezondheidsnorm voor pcb’s in zeezoogdieren. Bij gehaltes boven deze norm kunnen schadelijke effecten van de pcb’s niet worden uitgesloten. Daarbij gaat het onder meer om een verminderde afweer tegen infecties en problemen bij de voortplanting.

Van alle onderzochte dieren in deze studie had bijna 40 procent pcb-gehaltes boven de gezondheidsnorm. Ongeveer de helft van de pasgeboren kalfjes en jonge bruinvissen, meer dan 90 procent van de volwassen mannetjes en zo’n 10 procent van de volwassen vrouwtjes overschreden de pcb-norm.

Een eenduidige relatie met de doodsoorzaak van bruinvissen kon op basis van het onderzoek niet worden vastgesteld, al waren de zes bruinvissen met de hoogste pcb-gehaltes allemaal gestorven aan een infectieziekte of algehele verzwakking.

Bruinvissen zijn de kleinste soort tandwalvissen. Volgens schattingen van wetenschappers zwemmen er zo’n 300.000 in de Noordzee.