In verschillende Amerikaanse media, waaronder de seculiere New York Times, wordt inmiddels gesproken over ”sermongate”. Daarmee wordt de suggestie opgeroepen dat er sprake is van een schandaal, vergelijkbaar met de Watergate-affaire die uiteindelijk leidde tot het aftreden van president Nixon.

Litton zou in zijn preken meerdere keren gebruik hebben gemaakt van fragmenten uit de preken van J. D. Greear, de predikant die hij opvolgde als voorzitter van de Conventie van Zuidelijke Baptisten.

Litton zegt dit inderdaad te hebben gedaan maar stelt dat hij daarvoor toestemming had van Greear, die dat bevestigt.

Wel geeft Litton toe te hebben verzuimd de oorsprong van de gebruikte preekfragmenten te hebben vermeld. Daarvoor betuigt hij spijt.

Opvallend is dat na de eerste berichten over het plagiaat de kerkenraad van de thuisgemeente van Litton de video’s van ongeveer 140 preken van YouTube heeft verwijderd. De kerkenraad van de Redemption Church in Mobile (Alabama) zegt dit te hebben gedaan omdat mensen bezig waren hun predikant „in diskrediet te brengen en te vernederen.” Volgens hen zouden vooral conservatieve baptisten de video’s van Littons preken welbewust bestuderen om voorbeelden van plagiaat te vinden.

Conservatieve Zuidelijke Baptisten vinden dat Litton vanwege de plagiaatkwestie niet langer de voorzitter van de conventie kan zijn. „Een voorzitter die woorden steelt kan niet het boegbeeld zijn van de conventie”, zegt de woordvoerder van het Conservative Baptist Network.

Direct na de verkiezing van Litton, tijdens de jaarlijkse conventie vorige maand in Nashville, maakten conservatieven al bezwaar tegen zijn voorzitterschap. Zij zouden op de website van Littons thuisgemeente „ketterse opvattingen” hebben gevonden over de leer van de Drieëenheid. Ook hadden ze kritiek op de predikant omdat zijn vrouw aan het eind van een kerkdienst vanaf de kansel organisatorische mededelingen zou hebben gedaan.

Sympathisanten van Litton zeggen echter dat de bezwaarden nu een stok hebben gevonden om de hond te slaan.