De gemeente veranderde in 2018 het kamerverhuurbeleid. Doel was een einde te maken aan massale illegale verkamering van panden. De gemeente wilde ook overlast in bepaalde wijken door te veel kamerverhuur aan banden te leggen. Alle eigenaren van kamerpanden moesten een nieuwe vergunning aanvragen. Toen in eerdere rechtszaken bleek dat het beleid op onderdelen niet deugde, paste de gemeente de Huisvestingsverordening in 2020 aan.

De Raad van State tikt de gemeente nu op de vingers, omdat voor bestaande kamerverhuur ook een nieuwe vergunning aangevraagd moest worden. „Nijmegen heeft geen rekening gehouden met de gevolgen daarvan voor zowel woningeigenaren als bewoners, die ineens onrechtmatig zouden handelen. Er is helemaal niet gekeken naar hun belangen”, aldus de hoogste bestuursrechter. De gemeente heeft ook niet gekeken of de kamerverhuur destijds, soms al heel lang geleden, legaal is gestart en of daarvoor toen een vergunning nodig was.

Nijmegen mag een vergunningplicht opleggen voor koopwoningen tot maximaal 310.000 euro. In de stad is een ernstig tekort aan goedkope koopwoningen en in dat geval staat de Huisvestingswet toe om een vergunning te eisen, zodat verkamering tegengegaan kan worden. Maar voor duurdere koopwoningen mag het niet, heeft de Raad van State besloten. De enige reden daarvoor is dat de gemeente de leefbaarheid in bepaalde wijken wil beschermen en daarvoor is de Huisvestingswet niet bedoeld. Andere studentensteden kampen met vergelijkbare problemen en hebben met hun kamerbeleid op de uitspraak in de Nijmeegse zaak gewacht.