De Rutgers Stichting maakt zich ook zorgen, zo was enige tijd geleden te lezen. Deze organisatie houdt zich bezig met onderzoek naar seksualiteit en geeft hierover informatie en voorlichting. De zorgen gaan over de gevolgen voor de seksuele ontwikkeling van jongeren. Want uit onderzoek blijkt dat de coronacrisis ervoor zorgde dat het daten afnam en dat singles veel minder seks hadden. De onderzoeker zegt hierover: „Jongeren hebben minder mogelijkheden om te experimenteren met en te genieten van seks, terwijl dat op deze leeftijd cruciaal is.” Bij dit soort zorgen frons ik mijn wenkbrauwen. Het zou het laatste zijn waar ik mij zorgen over maak. Ik ga hiervoor geen Bijbelse argumenten gebruiken. Dat is makkelijk scoren in een christelijke krant. Ik wil wat argumenten gebruiken vanuit mijn werkervaring.

Ik heb met regelmaat (voormalige) jongeren gesproken die seksuele ervaringen hadden opgedaan, waar zij spijt van hadden. De redenen waren uiteenlopend. Vaak was er een bepaalde mate van druk aanwezig. Of de remmen waren tijdelijk vervaagd door alcoholgebruik. Maar nog nooit kwam ik een jongere of oudere tegen die met de nare gevolgen van wachten kampte. En die derhalve worstelde met de wrange gevolgen van een te late seksuele ontwikkeling.

Er bestaat overigens wel een groep jongeren die veelvuldig ”experimenteren”. En die van de ene relatie in de andere terechtkomen. De werkers in de jeugdhulpverlening kennen deze doelgroep maar al te goed. Dit zijn jongeren met hechtingsproblemen. Zij zijn ook eerder seksueel actief en lopen veel grotere risico’s op een ongeplande zwangerschap en negatieve ervaringen door seksueel geweld. Vaak blijken dit heel verdrietige situaties, als je ze van binnenuit leert kennen. Er is met grote regelmaat sprake van een effect door generaties heen. Vaak werden al bij de ouders intimiteitsgrenzen overschreden, waardoor zij hun kinderen niet konden meegeven wat zij hard nodig hadden.

Over het verband tussen seksualiteit en hechting is best wat informatie bekend. Naast negatieve voorbeelden zijn er ook positieve. Sue Johnson ontwikkelde een van de meest succesvolle vormen van relatietherapie van dit moment, de ”emotional focussed therapy” (EFT). In haar methode staat het thema hechting centraal. In haar boek ”Hou me vast” komt zij tot de conclusie dat seksualiteit pas echt tot haar recht komt in een vaste relatie van veilige verbondenheid. Veelzeggend!

Enkele jaren geleden bracht Weet-magazine een special uit over seksualiteit; die is in dit verband interessant. De uitgave is nog te vinden op de site van het magazine. Hierin valt onder andere te lezen hoe het menselijk lichaam tijdens seksualiteit hormonen aanmaakt die belangrijk zijn in de hechting. En je kunt je maar het beste hechten aan iemand die je echt vertrouwt en met wie je het leven wilt delen.

Rond alcohol en drugs investeren we als samenleving enorm veel in het werken aan bewustwording bij jongeren met het oog op de keuzes die ze maken. Terwijl de psychische en lichamelijke gevolgen van de keuzes op dit gebied ook enorm zijn. Vanuit de literatuur weten we dat bij de eerste ervaringen negatieve aspecten als groepsdruk en alcohol vaak een rol spelen.

Het is een heel foute conclusie als we van mening zijn dat seks alleen te maken heeft met ons lichaam. Dit heeft alles te maken met ons hart en behoort tot het meest kwetsbare en intieme van de mens. De eerste ervaringen die we op dit gebied opdoen, zijn bepalend voor de rest van ons leven. De keuzes die we maken, hebben enorme invloed op ons zelfbeeld en onze relaties.

De Rutgers Stichting is bezorgd over de beperkte mogelijkheid om te experimenteren. Ik maak me eerder zorgen over hun zorgen. Laten we in onze Nederlandse samenleving investeren in weerbaarheid bij jongeren. En het zorgvuldig leren afwegen van belangrijke keuzes. Je hoeft geen christen te zijn om te beseffen dat je maar beter zuinig kunt zijn op seks.

De auteur is docent en contextueel therapeut.