Het gelaat des aardrijks vernieuwd, aan de Aardhuisweg
Zomaar ineens, in een paar weken tijd, is het er: het schitterende groen, en ál die andere ontroerend mooie kleuren die bij de lente horen. Aarzelend kwam het op gang, en nu, in deze week van Pinksteren, leek het alsof alles in één keer uitspátte: het beukenbos, de varens, de bosbessenstruikjes, de brem, de meidoorn.
„Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks”, zingt Psalm 104. „Versta dit”, zeggen de kanttekeningen bij de Statenvertaling, „van den Heiligen Geest, door Denwelken aanvankelijk alle dingen geschapen zijn, nu nog onderhouden en vernieuwd worden.” Jaar in, jaar uit – maar het ene jaar valt je oog er toch meer op dan het andere.
Het aardrijk vernieuwd: ook hier aan de Aardhuisweg, tussen Uddel en Apeldoorn. De weg voert door misschien wel een van de mooiste stukjes Nederland, ón-Nederlands bijna zelfs, door bos en over heide. In het najaar weerklinkt hier, zo tussen zonsondergang en zonsopgang, van alle kanten het geburl van de edelherten.
Vrijdagmorgen was er niet één te zien, zelfs geen reetje. Maar misschien lagen ze hier wel gewoon, tussen de varens. En hoor: de koekoek!
Niet te hopen dat er ooit een projectontwikkelaar zijn oog op dit gebied laat vallen.
