Een stoel is niet zomaar een stoel, vindt ontwerper Wim S. Ros

Honderden studenten (aan de Academies voor Beeldende Kunsten in Kampen en Den Haag) nam hij onder zijn hoede om ze te kneden in vormgeving en design. Aan het einde van zijn lange loopbaan in de kunsten promoveerde hij in 2019 op een onderzoek naar de orgelbouwers van de 15e eeuw. Hij bevroeg ze, als het ware, naar hun beweegredenen om de orgels de vormen te geven, zoals zij dat deden. Vormen die de eeuwen verduurden. Ros legde niet eerder zijn visie, al dan niet gestold in collegedictaten, vast in een boek. Het werkje kan dus gezien worden als afgelegd rekenschap en als afsluiting; de finale van zijn carrière. Het is bescheiden van omvang; typerend voor de ontwerper die zich direct al haast te schrijven dat hij „in ontwerpland geen al te nadrukkelijke rol gespeeld” heeft. O nee? Hij heeft onmiskenbaar veel betekend voor een flink aantal kunstenaars op weg naar bekendheid. Bij zijn afscheid van ‘Den Haag’ kreeg Ros een stoel cadeau, ontworpen door zijn oud-studente Nynke Koster. Het is een verwerking van een rubberen afgietsel van een bronzen paneel uit de deur van het Baptisterium in Florence. De Italiaanse kunstenaar Lorenzo Ghiberti maakte deze ”Paradijspoort” rondom 1440, Nynke Koster probeert er een nieuwe betekenis aan te geven. Koster geniet inmiddels grote bekendheid en haar werk is in diverse musea te zien, eind 2020 nog in Museum Jan Cunen in Oss. „De keuze voor het paneel met de schepping is niet toevallig gekozen en verwijst naar creativiteit als principe voor het kunst- en ontwerponderwijs”, schrijft Ros. Schepping en zondeval zijn nauw verbonden. De paradijselijke schoonheid was verloren, wat nog steeds in alle gruwelijkheid zichtbaar is. „We verknoeien Gods goede schepping op vele manieren. De stoel houdt me bij de les: hoe heb ik mijn gaven besteed, wie en wat heb ik gediend als mens, ontwerper en docent?” Ghiberti’s paradijspoort laat volgens Ros ook nog een glimp zien van de oorspronkelijke schoonheid van de schepping. „Daar iets zichtbaar van maken was niet alleen de opgave van Ghiberti, maar is ook nog actueel voor onze tijd.” Ros noemt zijn boek een reisverslag en hij toont zich zeer bereisd. Hij voert de lezer langs de stations van de ambachtelijke traditie naar het vroeg-industriële meubel. Naar het proces van ontwerpen, naar de menselijke maatvoering en creatief design, naar zitcomfort en de plaats van het meubel binnen zijn omgeving. Ter afwisseling zijn intermezzo’s opgenomen als illustratie van het geschrevene. Deze zijn eerder verschenen als rubriek in het Reformatorisch Dagblad. **Boekgegevens** ”Punt op de i. Autobiografische notities over ontwerpen”, Wim S. Ros; uitg. in eigen beheer; 175 blz.; € 24,-

Een stoel is niet zomaar een stoel, vindt ontwerper Wim S. Ros

Cultuur & boeken

RD.nl in uw mailbox?