„Ik vermaan dan voor alle dingen, dat gedaan worden smekingen, gebeden voorbiddingen, dankzeggingen voor alle mensen, voor koningen en allen die in hoogheid zijn.”

Wij hebben voorbeelden in de Schrift van voorschriften voor de overheid. Samuël verdroeg Saul, totdat de Heere hem zijn koninkrijk en leven ontnam. David kwam door de terechtwijzing van Nathan tot beter inzicht en bleef onder veel aanvechting aan de heerschappij. Achab werd tegelijk met zijn vrouw van het leven beroofd, omdat hij ondanks de tuchtiging door Elia zijn goddeloosheid niet wilde laten varen. Johannes bestrafte Herodes onverschrokken omdat deze zich geenszins voor zijn bloedschande schaamde. Het zou nu te ver voeren alle voorbeelden uit de Schrift aan te halen.

Geleerde en vrome mensen begrijpen wel wat wij op grond van deze bronnen bedoelen te zeggen. In de Kerk van Christus zijn de overheid en het profetisch ambt even noodzakelijk, als het tweede maar voorrang krijgt. Want zoals de mens slechts uit ziel en lichaam bestaan kan, ofschoon het lichaam het geringste en minder achtbare deel is, kan ook de Kerk niet zonder overheid bestaan, ofschoon de overheid de grovere en verder van het geestelijke af staande zaken te bezorgen en te regelen heeft.

Als dus de beide grote lichten van onze religie, Jeremia en Paulus, verlangen, dat men de Heere bidt voor de overheid, opdat zij een Gode waardig leven mogelijk maakt, hoeveel te meer moeten dan allen in de verschillende landen en volkeren alles op zich nemen en doen opdat de rust in christelijke zin gehandhaafd wordt?

Huldrych Zwingli,
reformator in Zürich

(”Over de ware en valse godsdienst”, 1525)