Wilma is een rots in de branding, zegt Huijzer, die zeven jaar geleden van Sliedrecht naar woonvorm Espalier in Kesteren verhuisde. „Ik kende niemand, maar Wilma ving mij op.” Inmiddels zijn de twee goede vriendinnen.

Onlangs organiseerden de dames een minicrèche bij Kooij thuis. „We hebben zo’n plezier gehad met de buurtkinderen.” Ook trekt het tweetal de natuur in. „Ik zit in een rolstoel. We vinden het leuk om te zien of rolstoelpaden echt toegankelijk zijn voor mij.”

Goede vriendinnen staan altijd voor elkaar klaar, ervaart Huijzer. Vorig jaar overleed een kennis uit Sliedrecht. De dertiger wilde graag naar het condoleancemoment, maar wist niet hoe ze daar moest komen. Kooij loste probleem op. „Wilma reed twee uur, zodat ik ‘even’ kon gaan condoleren. Ik ben haar nog steeds dankbaar.”

Ook toen Huijzer vorig jaar met corona in het ziekenhuis belandde, bewees Kooij een trouwe vriendin te zijn. Eerst mocht de veertiger niet langskomen. Maar ze vergat Huijzer niet en stuurde vele kaartjes. Later was Kooij wel welkom. „Ze bracht gelijk een knutselpakket.”

Het mooiste vindt Huijzer dat ze alles met haar vriendin kan delen. „Wilma accepteert mij zoals ik ben.”

Wie verdient volgens jou een bloemetje? Geef iemand op en ga samen op de foto. Mail naar achterkrant@rd.nl.