Rommelmarkt aan de Dorpsweg! Door heel Ouddorp hangen geplastificeerde papiertjes aan lantaarnpalen, met precieze locatie, openingstijden en data erbij, want woensdag kunnen mensen er ook nog terecht. De locatie blijkt een eind buiten het centrum te zijn. Het mag de naam van rommelmarkt niet hebben: op een erf voor een huis staan tegen een heg wat verkeersborden die blijkbaar te koop zijn en op het groen zijn verschillende spullen uitgestald. Twee jongensogen turen om een hoekje om te kijken wie er belangstelling hebben voor de koopwaar.

Een ‘echte’ vrijmarkt kon niet doorgaan. De gemeente had het verboden. Eigenaar van restaurant ’t Schouwtje, Piet van der Groef („ik ben 23”, grapt de 51-jarige), snapt er weinig van. Pal voor zijn zaak vindt de weekmarkt plaats. „Als die kleedjesmarkt niet mag, waarom is dit dan wel toegestaan? Een kind met ouder op een kleedje zou moeten kunnen. Maar de gemeente wil geen drukte. Aan de andere kant: iedereen zou Koningsdag thuis moeten vieren, maar deze mensen doen dat niet”, zegt hij terwijl hij gebaart naar de mensen die op de weekmarkt lopen. „Het is hier niet rustiger dan anders.”

De markt, die elke dinsdag in Ouddorp plaatsvindt, is feestelijk uitgedost: op verschillende plaatsen staan voor de kramen zuilen met rood-wit-blauwe ballonnen. Ook aan veel bezoekers is te zien dat het Koningsdag is. Ze zijn oranje gekleed of hebben vlaggetjes op hun gezicht getekend. Twee kinderen karren op rijk versierde fietsen door de menigte.

Pepermunt

In verpleeg- en verzorgingshuis De Vliedberg probeert het personeel de bewoners een feestelijk gevoel te geven. „Kijk, daar hebben we de koning!”, roept een van de zusters als een man met een oranje kroon op zijn hoofd in een rolstoel komt binnengereden. Als de plaatselijke oranjevereniging dadelijk een lading pepermunt voor het hele huis overhandigt, is hij een van de bewoners die het geschenk in ontvangst mag nemen. Daar hoort natuurlijk een foto bij. „Wel lachen hoor”, moedigt een zuster aan. „Doe maar net alsof je het leuk vindt.”

Dat hoeft ze geen twee keer te zeggen. „Ik vind het ook leuk”, dient de man, voormalig secretaris van de oranjevereniging, haar van repliek. „Straks willen ze je handtekening nog!”, roept een van de zusters.

Zoals altijd op een dag als deze zijn er ook toeristen in Ouddorp. De 35-jarige Marc is met zijn vrouw en twee kinderen op vakantie. „We lopen eerst een rondje om de kerk. Lekker naar buiten, sfeer proeven. Straks gaan we naar het strand.”

Daar wordt het naarmate de dag vordert steeds drukker. Een gestage stroom van mensen beweegt zich naar de aan het water grenzende zandmassa. Verschillende kinderen vermaken zich door een uitkijktoren in het duingebied te beklimmen. „Mama, ik ben boven!”, roept een van hen. Een jongen en een meisje zitten dicht tegen elkaar op een hekje met uitzicht op het strand. Achter hen liggen twee skateboards.

Ook Elsemarije Grinwis (15) en Anne-Sophie Biemond (14) zijn aan het eind van de ochtend op het strand te vinden. Om Koningsdag toch niet helemaal zonder sociale contacten door te brengen, hebben ze elkaar opgezocht. Op het strand hebben ze foto’s gemaakt. Anders vierden ze feest met vrienden in het dorp. Dat is ook wat ze dit jaar het meest missen: „het contact met mensen, de gezelligheid.” Wel zijn ze blij dat er dit jaar meer kan dan in 2020. „Toen moest iedereen binnen blijven en nu doet niemand dat meer.”

Marc ziet er weer naar uit dat hij Koningsdag met de buurt kan vieren. „Dat we in de straat de vlag kunnen uithangen en feestvieren.” Zijn vrouw knikt instemmend. En de kinderen? „Die missen niks”, denkt Marc.

Herrie

Maar er zijn ook mensen die zich weinig gelegen laten liggen aan de verjaardag van de koning. Een Ouddorper heeft aan de geur te merken de straat voor zijn huis gereinigd met azijn.

De plaatselijke jeugd vermaakt zich sportief of opgeschoten. Er zijn veel skeeleraars te zien. Buiten het dorp crosst een aantal jongens op luidruchtige brommers.

Vooral voor mensen die geen kinderen meer thuis hebben wonen, ziet Koningsdag er niet heel anders uit dan andere jaren. „Ik deed er toch al niet zoveel aan”, zegt Elly Peters (52). „Toen de kinderen kleiner waren, gingen we zingen in het dorp, maar daar gaan we niet meer heen.” En een vrouw van ver in de 80: „Als je ouder bent, dan geloof je het wel.”