„Al vóór corona stonden we voor grote maatschappelijke opgaven, zoals de tweedeling op de arbeidsmarkt en het klimaatprobleem”, benadrukt de CPB-directeur. „We moeten die thema’s in een nationaal herstelplan betrekken.” Als je alleen maar naar de korte termijn kijkt, geef je namelijk „visieloos geld uit”. „Dan breng je alles terug in de oude staat, maar dat is niet per se de optimale uitkomst.”

Hasekamp is ook bang dat de rekening van de crisis bij de jongeren terechtkomt. Die zijn nu al vaker dan gemiddeld de dupe omdat ze vaker flexibel werk hadden dat ophield en ook veel stages niet door konden gaan. Bovendien moeten jongeren relatief lang betalen voor de hogere staatsschuld, terwijl oudere generaties daar nu juist van profiteren.

Een hogere staatsschuld hoeft op zich geen probleem te zijn, vindt Hasekamp. „Als je dat geld goed besteedt, kan het echt een investering in de toekomst zijn. Maar inmiddels heet zowat elke uitgave een investering. Terwijl dat niet altijd zo is.”

De tweedeling op de arbeidsmarkt zorgt ook voor sociale ongelijkheid en die moet aangepakt worden, meent Hasekamp. „Economisch gezien gaat het ten koste van de ontwikkelingsmogelijkheid van mensen. Sociale ongelijkheid vertaalt zich in kansenongelijkheid.” Kinderen van ouders met een lager inkomen en een lager onderwijsniveau doen het minder goed in het onderwijs, legt hij uit. Dat betekent dat zij zich niet zo goed kunnen ontwikkelen als kinderen uit rijkere gezinnen. „Dat schaadt uiteindelijk de economie.”