De Graftuin, plek van zwijgen en zien

De Graftuin: voor wie er nog nooit is geweest, is het even zoeken. De Damascuspoort uit, een lawaaierige winkelstraat door, een smalle steeg in en dan is daar opeens die groene oase. De stilte gaat spreken. :::kader 1::: Het begon allemaal met de enthousiaste amateurarcheoloog Charles Gordon. Hij diende als officier het Britse leger. In 1883 suggereerde hij dat een rotsgraf net buiten de Damascuspoort wel eens het graf van Jezus geweest zou kunnen zijn. Deze gedachte was niet zo gek. Immers, vlak erbij bevindt zich ook de zogenoemde ”Skull Hill”, de schedelberg. Daarvan werd eerder al betoogd dat het Golgotha geweest zou kunnen zijn. Van het een kwam het ander. In 1894 werd het stuk grond eigendom van een christelijke stichting. De stichting doet uitdrukkelijk geen uitspraken over de historiciteit van de plaats. Drijfveer is om de plek te behouden als zichtbare herinnering aan „het offer en de overwinning” van Jezus Christus. Die missie lijkt aan te slaan. Menig toerist komt in de Graftuin op adem, met Woord en teken. De tuin zelf is langwerpig van vorm. Hij verbindt daardoor de schedelberg en het rotsgraf. Een platform biedt uitzicht op de ”Skull Hill”. Met enige welwillendheid lijkt de rots inderdaad op een schedel. Het druisende Arabische busstation aan de voet van de heuvel ontneemt de plek echter alle vermeende heiligheid. Gelukkig is er meer dan Golgotha; het eindigt niet met de dood. Om in het rotsgraf te komen, moet je door de knieën. De wanden zijn witgepleisterd. Op de achterwand prijkt een vroegchristelijk symbool. Het graf is leeg, behalve dan dat ene mondkapje op de vloer... ”He is not here for He is risen.” Hij is hier niet, want Hij is opgestaan. Deze treffende woorden sierden jarenlang het deurtje van het graf en zijn terug te vinden in menig fotoalbum. Het deurtje is recent om veiligheidsredenen verwijderd. De reden? Mensen blokkeerden de deur van binnenuit en sloten zichzelf zo op in het graf. De Graftuin; de plaats doet wat met bezoekers. Het is zo’n plek ook waar je vanzelf gaat fluisteren. Jezelf het zwijgen op leggen; zou dat ook niet de juiste houding zijn om het wonder van Pasen tot je door te laten dringen? Immers, Pasen is je laten gezeggen door het levende Woord. „Zalig zijn zij die niet zullen gezien hebben en nochtans zullen geloofd hebben” (Joh. 20:29).

De Graftuin, plek van zwijgen en zien

Kerk & religie

RD.nl in uw mailbox?